Early Years Learning Framework - මුල් ළමාවිය ඉගැන්නුම් රාමුව 1

Out door Activities

මම DAY CARE, PRE SCHOOL ME & MY SON ලිපි මාලාවේ අවසන් ලිපියෙදි පොරොන්දු උනානේ ඔස්ට්‍රේලියාවේ දිවා සුරැකුම් ආයතන සහ පෙර පාසල් වල මුලීක පදනමට අඳාල කරුණු ගැන ලියන්න.. ඉතින් මේ ලිපිය වෙන් වෙන්නේ ඒ වෙනුවෙන්.. මෙහි අඩංගු පින්තූර මම ගිය ආයතන වලදි මවිසින් ගත් පින්තූර.. මේ මුලු මුල් ළමාවිය ඉගැන්නුම් රාමුවම හැදිලා තියෙන්නේ මේ ආයතන වලට එන විවිධ අවශ්‍යතා තියන හැම දරුවෙක්ම අයත් වෙන විදිහටත් හැම දරුවෙක්ටම ඒ ඒ දරුවගේ හැකියාව අනූව උපරිම දියුණුවක් ලබාගත හැකිවෙන විදිහටත් පාසල් අධ්‍යාපනය පටන් ගන්න කලින් ඉඳලම..

මේ විදිහට මේ රාමුව හදන්න ඔස්ට්‍රේලියානු රජයේ දැක්ම (VISION)  තමයි : 

"All children have the best start in  life to create a better future for themselves and for the nation "

මේ රාමුව ඇතුලේ දරුවෙක් හදන්නේ සම්පූර්ණයෙන් ස්වාධීනව, පුදුමත් හිතෙනවා ලංකාවේ සාමාන්‍යයෙන් මේ උපතේ සිට අවුරුදු 6ක් (නෙමේ සමහර වෙලාවට 18 ක්) කාලය කියන්නේ හය හතර නොතේරෙන  දරුවෝ කියලනේ.. අම්මා තාත්තා ඇතුලු සමීප සියලු දෙනා දරුවගේ සියලු දේ කරලා දෙන පරිසරයක්නේ ලංකාවේ අපි දකින්නේ.. ඒ උනාට මෙහෙ මේ රාමුව ඇතුලේ හැදෙන දරුවෝ කැමති නැ ඕනට වඩා අනිත් අයගේ උදව් ගන්න තමන්ගේ දේවල් කරගන්න.. මුල්ම කාලේ මට බලන්න ඉන්න බැ පුරුද්දට මේ දරුවෝ තනියම එයාලගේ වැඩ කරගන්න හැටි..  පැත්තකට වෙලා උදව් ඉල්ලුවොත් විතරක් කරන්න මම පුරුදු උනේ මේ දරුවොම මට කිව්වට පස්සේ "I can do this, I don't need help" කියලා

Let's make sand-which for lunch

අවුරුදු 2 සිට 6 වෙනකන් දරුවෝ තමන් කාපු බීපු තැන අස් කරලා අතුගාලා තිබ්බ විදිහටම හදලා තමයි ඊලඟ වැඩේට යන්නේ.. හරිම ආසාවෙන් මේ වැඩ ගොඩක් දරුවෝ කරන්නේ.. අතරින් පතර ඉන්නව අයිස් ගහන අයත්.. ගෑනු පිරිමි කියලා නම් මේ වැඩ කිසිම විදිහකින් වෙන් කීරිමක් කරන්නේ නැ..මං දැක්ක වෙනසක් තමයි පොඩි පිරිමි ළමයි හරි කැමතියි  කෑම හදන්න, අතුගාන්න අස් කරන්න.. අවුරුදු 4 සිට 6 වෙනකන් දරුවන්ට  විශේෂයෙන් හුරු කරනවා   හැම වැඩේම කණ්ඩායමක් විදිහට එකට එකමුතුව සමඟියෙන් හැම කෙනාටම එක වගේ සලකමින්  මේ ආයතන වල ඉන්න මුලු කාලයේම කරන්න. තමන්ගේ වාරේ එනකන් ඉන්න හුරුකලාට පස්සේ මේ පුංචි දරුවෝ ඒ නීතිය අපිටවත් කඩන්න දෙන්නේ නැතිකොට මට මතක් වෙන්නේ ලංකාවේ බැංකුවකට හරි කොහේ හරි පෝළිමක තමන්ගේ වාරේ එනකන් ඉන්න බැරි වැඩිහිටියන්ව.. පරක්කු වෙලා එන  අඳුරන අයව තමන්ගේ ලඟට ගන්න අයව.. වැරදිලා හරි තමන්ගේ වාරය නොවෙන වෙලාවක මේ දරුවෝ කියනවා "Its not my turn, Its ....'s turn" කියලා.. ලංකාවේ දෙමාපියනි/වැඩිහිටියනි තමන්ගේ දරුවගේ නොහැකියාව නෙමේ ඔබේ දරුවාගේ පිළිගන්න බැරි හැසිරිම්.... ඔබේ අතපසු වීම බව පිළිගන්න පුලුවන් නම්...

 

මේ රාමුවේ මුලික අරමුණු 3ක් සඳහන් වෙනවා. ඒ තමයි

All young Australians become: සෑම ළාබාල ඔස්ට්‍රේලියානුවෙක්ම විය යුතුයි,

• Successful learners   - සාර්ථක ඉගෙන ගන්නන්              
• Confident and creative individuals - ආත්ම විශ්වාසයෙන් යුතු  නිර්මාණශීලි පුද්ගලයන්
• Active and informed  citizens   - ක්‍රියාකාරී සහ දැනුවත් පුරවැසියන්

මේ ක්‍රමයෙදි මුලිකව කරුණු (අරමුණු)  තුනක් කතා කරනවා ඒ තමයි, 

BELONGING

තමන් කොහෙටද කාට ද අයිති.. එහෙමත් නැත්නම් මිනිසාගේ පැවැත්ම ගැන පූර්ව අවබෝධයක් ලබා දීම.. තමන්ගේ පවුල ගැන.. පවුලේ ඉන්න අය ගැන.. තමන් ඉපදුනු රට ජාතිය ගැන,  තමන් අවට ඉන්න විවිධ ජාතින් ගැන විස්තර.  මෙහිදි තමන් සහ අවට ඉන්න අයත් එක්ක තියන සම්බන්ධතා ගැන හොඳ අවබෝධයක් සෑම දරුවෙකුටම ලබාදෙන්නේ අනිත් කරුණු දෙකට යන්න ඒ අවබෝධය ගොඩක් වැදගත් ලෙස මේ රාමුව හදපු අය දකින නිසයි. මුලින්ම දරුවෙක් ඉගෙන ගන්න ඕන තමන් කොහෙන් ද කාගේ උදව් ඇතුවද මේ ලෝකේට ඇවිත් ඉන්නේ කියන එක සහ ඒ එන්න හේතු උනු අයට ගරු කරන්න.. ඇහුන්කන් දෙන්න.. තමන් විතරක් නෙමේ අවට ඉන්න අනිත් අයගේ මොලොවට පැමිණිම ගැනත් දැනුවත් කරන්නේ එකට මිසක් තනි තනිව වැඩිහිටි ලොවට යන්න නම් නෙමේ...

BEING

මෙහිදි අදහස් කරන්නේ ළමා කාලය කියන්නේ ලෝකය ගැන හොයාගෙන ගිහින් ඉගෙන ගන්න කාලය කියන එක.  නොදන්න ලෝකය හොයාගෙන යන්න නම් ළමයෙක් බය නැති වෙන්න ඕන.. ඒ බය නැති පරිසරය හදලා දීම මේ ආයතන සතු වගකීමක්. වර්ථමානයේ තමන් කොහෙද ඉන්නේ, මිනිස් ජීවිතයක ඇති වැදගත්කම කියලා දෙන්න අනිත් අයත් එක්ක සම්බන්ධතා පටන් අරන් පවත්වාගෙන යාම, ජීවිතේ සතුට සහ සංකිර්ණතා පිළිබඳ හොඳින් දැනුවත්වීමට අවස්ථා ලබා දීම සහ එදිනෙදා ජිවිතේ අභියෝග වලට සාර්ථකව මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද කියන කරුණු මෙහිදි සලකා බැලෙනවා..

BECOMING

මේ කරුණ තමයි වැදගත්ම.. එක් එක් දරුවගේ අන්‍යතාව, දැනුම සහ තේරුන් ගැනිමේ හැකියාව තමයි මෙහිදි සලකා බලන්නේ..මේ කරුණ මේ රාමුවේ තියන නිසා තමයි විශේෂ අවශ්‍යතා (පසුගාමි සහ ඉදිරිගාමි ) තියන දරුවන් ඉක්මනින් හඳුනාගන්න ඉඩ හැදිලා තියෙන්නේ... කවුරු උනත් මේ ක්‍රමය හදපු අය නිසා මේ විශේෂ අවශ්‍යතා තියන දරුවන් අනවශ්‍යව දුක් විඳින එක අඩු කරන්න පුලුවන් වීම ඉතාම හොඳ අගය කල යුතු දෙයක්.. 

අපේ ලංකාවේ දරුවෙක් ලැබුනම රෝහලෙන් පොතක් හම්බෙනවනේ (නිල්/රෝස),. මතක ඇතිනේ දරුවෝ  ලැබුන අයට, මේ පොතේ තියනවා එක් එක් දරුවගේ බර, උස යන්න ඕන විදිහ ගැන ප්‍රස්ථාරයක්.. ඒ ප්‍රස්ථාරය එක් එක් දරුවට ආවේණිකයි.. ඉතින් ඇයි ඉගැන්නුම් පද්ධතිය ඒ වගේ ආවේණිකව නොහැදෙන්නේ... පුද්ගලිකව මං ගැන කිව්වොත් මේ හැමෝටම එක වගේ යන්න තියන අධ්‍යාපන ක්‍රමය එක්ක මගේ හැකියාව ගලපගන්න මට සෑහෙන වෙහෙසක් ගන්න සිදු උනා ලංකාවේ.. මම කරන්න ආස මගේ හදවතට (Satisfy) දැනෙන දේවල් මිසක් මගේ මොළේට (Successful)  ඕන දෙවල් නෙමේ පොඩි කාලේ ඉඳන්... ( I believe satisfied life is better than successful life.. මගේ තාත්තා පොඩි කාලේ  මට කිව්වේ මගේ  පණ්ඩිත කෙල්ලේ මෙන්න මේක ඉවර කරලා ඕන දෙයක් කරන්න කියලා) 

අනිත් එක පොඩි දරුවෝ හරි කැමතියි හැමදේදිම  කැපිලා පේන්න.. (පොඩි නෙමේ ලොකු අයත් කැමතිනේ නේද...) එක් කෙනෙකුට හොඳයි කිව්වොත් අනිත් කෙනාගේ ඇස් වල කඳුලු.. මේ මානසික අවශ්‍යතාවය නිසා තමන්ගෙන් අනිත් අයට වෙන්න පුලුවන් සිත් රිදිම් නොවෙන්න දරුවා හැසිරවීම මේ ආයතන වල ඉන්න අයගේ තවත් වගකීමක්...

Inside of preschool room

මේ කරුණට අඳාලව දරුවන්ට ලැබෙනවා විවිධ විදිහේ ක්‍රියාකාරකම් වල නියැලෙන්න මුලු දවස පුරාම.. ඒ ක්‍රියාකරකම් එක් එක් දරුවගේ හැකියාව මත මිස කිසිම විදිහකින් දරුවන් මැන බලන තරඟකාරි විදිහකට නෙමෙයි නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නේ.. ඒ නිසා එක් එක් දරුවා ඉන්නේ එක එක තල වල.. දරුවන් සංසන්ඳනය කරන්න නෙමේ මේ ක්‍රමය හැදිලා තියෙන්නේ.. හැම දරුවෙක්ම ඒ ඒ දරුවගේ ඉගැන්නුම් රේඛාවේ ඉහළට යන විදිහට.. මේ නිසා මේ ආයතන වල වැඩ කරන අයට ලේසි නැ හැම දරුවෙක්ගෙම හැකියාවට අනූව ක්‍රියාකාරකම්  හදන එක සහ දරුවන්ව යොමු කරවන එක..ඉගෙන ගන්න වෙනවා ළමා මනෝ විද්‍යාව මොන විදිහෙන් හරි.. එහෙම නැත්නම් මේ රස්සාව කරලා ගෙදර යන්න වෙන්නේ අවුල් උනු මනසක් නොමිලෙම තෑගි විදිහට අරගෙන..

මේ කරුණ යටතේ තමන් ලොකු උනාම කවුරු වෙන්නද කැමති කියලා කොටසකුත් තියනවා දරුවෝ එක්ක කරන්න.. අපේ පුතා ගිය දිවා සුරැකුම් ආයතනයේ වර්ෂ අවසානයේ පාසල් යන නිසා සමුගන්න අවුරුදු 6 සම්පුර්ණ වුන දරුවන් ගේ සමු ගැනිමේ සාදයෙදි එයාලට තිබුනා තෝරන්න තමන් ලොකු උනාම වෙන්න කැමති කවුද කියන එක.. පුංචි අය දීල තිබුන උත්තර වල ලොකු වෙනසක් වගේම ලොකු පරාසයක් ලංකාවට වඩා මම දැක්කා..මේ රාමුවට අඳාලව මේ ආයතන ක්‍රියාත්මක වීම තුලින් ඔස්ට්‍රේලියානු රජය  බලාපොරොත්තු වෙනවා  උපතේ සිට අවුරුදු 5 සම්පුර්ණ වෙනකන් හැම දරුවෙක්ටම උපරිම විදිහට ඉගෙන ගන්න අවස්ථා ලබා දීමත් සාර්ථකව පාසල් අධ්‍යාපනයට දරුවා හුරු කිරිමත්, පාසලට සාර්ථකව දරුවා බාර දීමත්..

අපි ඉහතින් කතා කල BELONGING,  BEING , BECOMING  කියන අරමුණු තුන  ඉගැනුම් ක්‍රම පහකින්  (LEARNING OUTCOMES) නිර්මාණය කෙරෙන විදිහට තමයි මේ මුල් ළමාවිය ඉගැන්නුම් රාමුව හැදිලා තියෙන්නේ.. ඒ එක් එක් ඉගැන්නුම් ක්‍රමය (LEARNING OUTCOMES) ගැන මම වෙන වෙනම ඉදිරි ලිපි වලින් ලියන්නම්.. අදට ගිහින් එන්නම්..