පාළු කුඹුරක පිපුනු දාස් පෙතිමල් - ගැලපේ හැමකල්...ලියූ ලියුම්කරු???

ඔහු බිරිඳගෙන් ඈත්වි ජිවත්වේ.
ඔහුට සිඟිති දියණියක් සිටි
දියණිය සිටින්නී
බිරිඳගේ සෙවණේය.
මසකට වරක් දුව බලන්නට ඔහු
නිවසට යයි.

වරක් ගිය දවසක මිදුලේ වැවී තිබුණු
දාස්පෙති මල් පඳුරෙන්
ඇට මිටක් කඩා
"තාත්ති මේ ටික කොහේ හරි පැළකරන්නැයි"
දියණිය ඔහු අත තැබුවාය.

ඔහු ඒවා කමිස සාක්කුවේ දමාගත්තේය.
ඔහු නතරවී සිටියේ බෝඩිමකය.

ඔහුට එවා හිටවන්නට තැනක් නොතිබුණි.
ඔහු බෝඩිමට විත් ඒවා මේසය මත තැබීය.

***********

ඊලඟ මාසයේ දියණිය බලන්නට නිවසට ගිය විට
"තාත්ති මං අර දුන්න දාස් පෙති ඇටටික පැළවෙලාදැ "යි දියණිය ඇසුවාය.
"අනේ නැ දුවේ ...!" ඔහු කීය

එදිනද ඔහු ඇයගෙන් සමුගෙන එන්නට පෙර
ඈ දාස් පෙති මල් පඳුරෙන් ඇට මිටක්
කඩා ඔහු අත තැබුවාය.

ඔහු එවා කමිස සාක්කුවේ දමාගත්තේය.
අනතුරුව බෝඩිමට විත් ඒවා මේසය මත තැබීය.

***********

ඊලඟ මාසයේ දියණිය බලන්නට නිවසට ගිය විට
"තාත්ති මං අර දුන්න දාස් පෙති ඇටටික පැළවෙලාද "යි දියණිය ඇසුවාය.
"අනේ නැ දුවේ ...!" ඔහු කීය

එදිනද ඔහු ඇයගෙන් සමුගෙන එන්නට පෙර
ඈ දාස් පෙති මල් පඳුරෙන් ඇට මිටක්
කඩා ඔහු අත තැබුවාය.

ඔහු ඒවා කමිස සාක්කුවේ දමාගත්තේය.

***********

එදා අඳුරු රාත්‍රියකි.
ඔහු ගුරු පාරට ආවේය.
කළුවරේ පිය මැන්නේය.
හිටි අඩියේ පාරට පැනගත්  සොරුන්
පිරිසක් ඔහු වටකරගත්හ. ඔහුගේ මුදල් පැහැරගන්නට තැත්කළහ.
බැරිම තැන ඔහු කැ මොර දෙන්නට හදත්ම
එක් සොරෙක් ඔහුගේ ලය පසා
කරගෙන යන්නට පිහිපාරක් ඇන්නේය.
ඔහු මැරි වැටුණි.

බියපත් සොරුන් ඔහුගේ මළකඳ දෙපයින් බිමදිගේ
ඇදගෙන ගොස් අසල වු පාළු කුඹුරක
මඩෙහි ඔබා යට කර දැමීය.


***********

ඊලඟ මාසයේ දියණිය ඔහු එනතුරු මඟ
බලමින් සිටියේය.
එහෙත් ඔහු ආයේ නැත.
ඔහුට කුමක් වී දැයි කිසිවෙක් නොදත්හ.

පාළු කුඹුරක දාස් පෙති මල් දාහක් පිපි තිබුණි.




ගීතනාත් කුඩලිගමයන් ගවේෂණය සහ සංස්කරණය කල   " සසර සැරිසරන තෙක්....ප්‍රේමකීර්ති නැවත කියවමු"  පොතේ පිටුඅංක 256 - 257 උපුටා ගත්තකි.

******************************************************************************
******************************************************************************

සොඳුරු මල් යායක් පීදිමට සොඳුරු මිනිස් සිත් මියෙන්නම අවැසිද ?


මේ සටහන පළමුවරට කියවා අවසානයේ මගෙ නෙත් තෙත් වී තිබුනේ කාවෙනුවෙන් ද කියල මට පැහැදිලි නැහැ... ඒත් දරාගන්නට නොහැකි තරම් කඳුලක බර නම් ගලාගෙන යනවා මට දැනුනා සීතලට .......

  "අදත් මේ සොඳුරු  ලියුම්කරු ජිවත් උනා නම්..."

ප. ලි. : මේ පොතේ එක තැනක ඔහුගේ දෙවන බිරිඳ පැහැදිලි කරනවා ඔහුගේ මුහුණ රුපවාහිනියෙන් පෙවන්වන්න බැහැ කියල වැඩසටහන් වලින් ඉවත් කල කාලය ගැන.. ඒත් එක්ක මට මතක් උනේ පුංචි කාලේ ඒ කතා අහන්න , හිනා බලන්න  අම්මත් එක්ක මාත් මඟ බලන් හිටපු හැටි....මේ පොත කියවන්න කලින් මං කීපපාරක් හිතුවා  අනිවාර්යය්යෙන් අඬන්න වෙන නිසා....කවදා මේ ඉහළ නඟින ඉනිමං ඉතුරු කරගන්න මිනිස් ජිවිත ඉතුරු නොකිරීම නවතී ද .................