තුන් හිතකවත් නොතිබූ බ්ලොග් ලියවිල්ල සහ මම

          

        පහුගිය මාස කිපයේ ලිපි එකින් එක ලියවෙද්දී, පළවෙද්දී , අනෙක් අය කියවද්දී , අදහස් දක්වද්දී මට හිතුනා මම කොහේදෝ ඉඳලා එකපාරටම බ්ලොග් ලෝකෙට  කඩාපාත් වුනා වගේ හැඟිමක්. ඒ නිසාම මට හිතුනා මං බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගත්ත අතීතයත්, මගේ අතීතයත් කෙටියෙන් සටහන් කරන්න. 

කොයිතරම් මතක් කලත් බ්ලොග් කියවන්න පටන් ගත්තේ කොහොමද කියලවත්  , මුලින්ම කියවූ සිත්ගත් බ්ලොගය මොකද්ද කියලවත්  මට මතක් උනේ නම් නැහැ. හැබැයි කාලයත් එක්ක බ්ලොග් වල සිද්ධ වෙලා තියන වෙනස නම් මම  දකිනවා. ඒ කාලේ තිබුණු බොහෝ ක්‍රියාකාරී බ්ලොග් දැන් හොයාගන්නත් නැහැ. ඒ නැවතුම් තිත්  පිටුපස තවත් කතා තිබුනත් ඒ ගැන පසුවට කතා කරන්න තියාගන්නම්.  කොහොම නමුත් මං බ්ලොග් කියවන්න හුරු උනේ මගේ  කාර්යබහුල එහෙත් නිහඬ සැමියා නිසා කියල නම් මට දෙපාරක් හිතන්නේ නැතුව කියන්න පුළුවන්. ඔහුගේ මුණගැසීම මගේ ජීවිතය වෙනස්ම දිශානතියකට හරවන්නත් , එතෙක් ජිවිතයේ කිසිම දිනක නොලද අත්දැකීම් සමුදායක් ලබන්නත් මේ තරම් ඉවහල් වෙයි කියලා කිසිම දවසක මම හිතුවේ නැහැ .ඔහුගේ ඇසුර හමුවේ මට මාවම හොයා ගන්න පැහැදිලි මාවතක් ටිකන් ටික එළිපෙහෙලි වුනේ හරියට බිංගෙයක් ඇතුලෙන් යද්දී ඇතින්  දකින එළිය වගේ.  ඒ ගැන වෙනම ලියන්න ඕනේ. ඔහු හමුවිටම පෙර මගේ ජීවිතයත්, ඔහු හමුවීමෙන් පසු මගේ ජීවිතයත් එකිනෙකට බොහෝ පරස්පර වුනත්, සිදුවන සිදුවීම් අපිට අපිවම තේරුන් ගන්න පහසු කරනවා කියන කාරණය මට තදින් දැනුනු නිසා මම ඒ  ජිවිත දෙකටම ගොඩක් ආදරෙයි, හැබැයි වෙනස් අර්ථදැක්වීම් යටතේ.

සැහෙන කාලෙකට පෙර ඒ කියන්නේ අවුරුදු වලින් ගත්තොත් 6 -7 කට විතර කලින් තමයි මම බ්ලොග් කියවන්න මුලින්ම පටන් ගත්තේ "ලාංකීය සිතුවිළි"  හරහා. (එත් තාම මගේ බ්ලොග් එක ඒ හරහා බලන්න නම් බැහැ ) ලිපි කියවනවාටත් වඩා මං ආසා කලේ දිගින් දිගට ලියවිල තිබුණු "කමේන්ට්ස්" කියවන්න, ආපහු ආපහු ඇවිත් එකම ලිපියට. හැබැයි මට මේ ලඟක් වෙනකන්ම හිතුනේ නැහැ "කමේන්ට්" කරන්න ඕන කියලා,  වචන ගලපලා ලියන්න මට ඒ කාලය ඇතුලත හිතුනේ නැති නිසා. ඔය විදිහට බ්ලොග් කියවන්න පටන් අරන් 7 වෙනි අවුරුද්ද සම්පුර්ණ වෙන්න  ඔන්න මෙන්න කියල තියෙද්දී එක දවසක මට හිතෙනවා බ්ලොග් එකක් හදන්න. හැබැයි මම ඒ ගැන කිසිම දෙයක් දැනගෙන හිටියේ නැහැ.. අඩුම ගානේ බ්ලොග් එකට නමක් , මොනවද මම ලියන්නේ කියල දළ අදහසක් වත් මට තිබුනේ නැහැ.. නමුත් මගේ ජිවිතයේ බොහෝ දේවල් වලදි වගේ හරි අපුරු  විදහට හිතන්න කලින් අදහස් මගේ ලඟට එන හින්දම ද මන්ද එකම එක දවසකින් බ්ලොග් එකක් හදල, ඒකට නමකුත් දාල, පළවෙනි ලිපියත්  පළ කරලා , පළවෙනි කොමේන්ටුවත් ලැබුනා  කිසිම පෙර සුදානමක් නැතුව එක තප්පරේට මට හිතුනු සිතුවිල්ලක් නිසා. 

"නිම්නයක තනි වී හීන දකින්නී "

   කියන නම ඇතුලේ ජිවිතයේ මට කිසිම දවසක අමතක කල නොහැකි නමක හඬ රැව් දෙනවා. ඒ නිසාම වෙන්න ඇති මගේ හිතට මේ නම ආවෙත් බ්ලොග් එක මේ නමින් නම්  කලෙත්.

කොහොම හරි පළවෙනි ලිපියට මම බොහොම ආසාවෙන් කලක් ඉඳල කියවන බොහෝ නොදත් දේ දැනගත්  "සොඳුරු සුව අසපුව" නම් බ්ලොග් අඩවිය  ලියන  මහේෂ් නිශාන්ත නම් සොඳුරු ලියන්නාගෙන් "කමෙන්ට්" එකක් ආවම තමයි මම හිතන්න ගත්තේ ඇත්තටම මම බ්ලොග් එකක් ලියනවද කියන කාරණය. නමුත් ඔහුගේ කොමෙන්ටුව තුල මගේ පළමු ලියවිල්ල ගැන බොහොම ලොකු විශ්වාසයක් ගැබ් වෙලා තියනවා මම දැක්කා. කවදාවත් දැකල නැති , කවුද කියල  දන්නේ නැති කෙනෙක්ගේ හැකියාවක් මේතරම්  විශ්වාසයකින් අගය කරන්න නම් ඒ  පුද්ගලයා මොන තරමක් නිහතමානී විය යුතුද කියන කාරණාවත් එක්කම මම තීරණය කලා දිගටම ලියන්න, ලියන්නේ මොනවද කියලා පැහැදිලි අදහසක් නොතිබනු වෙලාවක වුනත්. 

ඉතින් මහේෂ් නිශාන්ත සොඳුරු  ලියන්නාණෙනි , මම මේ වෙලාවේ ඔබට බොහොම ගෞරවයෙන් ස්තුති කරනවා හදිසියේ හිතට ආවට ලියන්න පටන් ගත්ත මට, මගේ පළමු ලිපියටම එතරම් විශ්වාසයකින් වදන් පෙළක් අමුණන්න ගත කරපු කාර්යබහුල ඔබේ කාලය වෙනුවෙනුත්,  හදවත් එකිනෙක යා කරන පාලම් හදන නිහතමානී ඔබේ හදවත වෙනුවෙනුත්.  මේ තියෙන්නෙ ඒ ලිපිය.

එදා ඉඳන් අද වෙනකන් මගේ ලිපි කියවූ, නොකියවූ  ,කමෙන්ට් කල නොකල සියලුම දෙනාටත් බොහෝම ස්තුතියි මට ලියන්න ප්‍රස්තුතයන් සපයා දුන්නාට. මම හැදාමත් හිතන දෙයක් අප අවට තියෙන්නෙ හිස් අවකාශයක් නම් මොන තරන් හැකියාවක් තිබ්බත් ලියන්න අපිට හේතු නැහැ කියන කාරණය. ඒ නිසා මම ලියන හැමදෙයක්ම පිටිපස්සේ ඉන්න හිස් අවකාශය පුරවපු හැමතැනක්ම  හැමකෙනක්ම අත්නොහරින සෙවණැලි වගෙයි.

මුලින් හිතේ තියන අදහස් වලින් ලියන්න ඕන උනු මූලික  කරුණු වල දිශානතිය ගැන දළ අදහසක්වත් නොතිබුනාට දැන් දළ අදහසක් තියෙනවා..හැබැයි දිශානතිය එක එක අංශක වලින් හැරවිමේ අයිතිය තියෙන්නේ කියවන පාඨකයන්ට, ඒ කියන්නේ ඔයාලට....

ඔන්න ඔහොමලු "නිම්නයක තනි වී හීන දකින්නී " එහෙමත් නැත්නම් බස්සි මට දාපු නම "නිම්නි" බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගත්තේ.  දැන් ඉතින් බ්ලොග් අතීතේ ලියල ඉවර කලාට පස්සේ මගේ අතීතෙන් ලියන්න හිටිය සටහන ලියන්න දිග වැඩිය. ඒ ගැන ලියන්නම් පසු දිනක හිතුනොත්....

ප.ලි : මුහුණු පොතේ නිම්නයේ ඕනම විදිහේ ධනාත්මක පණිවිඩයක් සමාජයට දෙන ඕනම කෙනෙගේ ඕනම ලිපියක් පළකිරිමට කැමැත්තෙන් සිටිමි. ඒ සඳහා ඕනම කෙනෙක් ඕනම වෙලාවක පහත ලිපිනයට ඊයක් විඳලා විමසුවා නම් ඕනම වෙලාවක මුහුණු පොතේ නිම්නයේ ඉඩක් වෙන් කරගන්න පුලුවන්. මතක් කරන්න ඕන දැනට මුහුණු පොතේ නිම්නයේ ඉන්න අයගෙන් මම පෞද්ගලිකව දන්නේ 12 දෙනෙකු පමණයි.

                                              nimnayakatanivi@gmail.com