DAY CARE, PRE SCHOOL ME & MY SON. 2

Benefits of Online Learning

පළමු ලිපියෙන් කිව්වා වගේ යන්න ඕන මාර්ගය දැන ගත්තට පස්සෙ ජීවිතේ සැඳෑසමය ගෙවන  මගේ අම්මත් සැමියගේ අම්මත් දෙන්නම එක පයින් පුතාව බලාගන්න කැමති උනත් අපි දෙන්නම කැමති නැති නිසා අපේ බර ඒ අයට දෙන්න, මට ඕන උනේ ගෙදර ඉඳන් අනිත් වැඩත් කරන්න පුලුවන් විදිහට ඉගෙන ගන්න. 


ඒකත් නොහිතපු විදිහට අන්තර්ජාලයෙ සැරිසරද්දී මගෙ සැමියට හම්බුනු ආයතනයක් හරහා කර ගන්න පුලුවන් උනා.  (ඒ තමයි "TAFE" කියන ආයතන විසින් මං වගේ දුරස්ථව ඉගෙන ගන්න අයට පහසුකම් සලසා දෙන "OTEN" කියන ආයතනය) මම තවම එකම එක සැරයයි මේ ආයතනයට ඇත්තට ගිහින් තියෙන්නේ. පටන් ගත්ත දවසේ ඉඳලා අද වෙනකන් හැමදෙයක්ම කෙරෙන්නේ "ONLINE". හරිම සුහදශීලි නම්‍යශීලි ගුරුවරු එක්ක වැඩ කරන එක හරි ලේසියි. කිසිම පීඩනයක් නැති මේ ක්‍රමයේ එකම දේ ඉගෙන ගන්න පාඨමාලාවට අඳාල කාලය ඇතුලත එය ඉවර කිරිම පමණයි. හැබැයි මම එක දෙයක් කියන්නම ඕන. පොඩි කාලේ ඉඳලා මගේ ලොකුම ආසාව තිබුනේ මිනිස් වර්ගයා සහ ස්වාභාවධර්මය  ගැන ඉගෙන ගන්න එක. මම පුරුද්දක් විදිහට  මේ මිනිස් සබඳතා ගැන අවිධිමත් විදිහකට ඉගෙන ගත්තා මගේ දෙමාපියන්ගේ මඟ  පෙන්වීම යටතේ. ඒ එකතු කර ගත් දැනුම මට මේ වගේ දුරස්ථව තමන් තනියෙන් ඉගෙන ගන්න ඕන ක්‍රමවේදයක් තුල ගැටලු පැන නොනඟින ලෙස  සාර්ථකව කරගෙන යන්න ලොකු පහසුවක් උනා.

ඉතින් ඔය අතරේ මට ඉගෙන ගන්න පුලුවන් උනා ඔස්ට්‍රේලියාවෙ "DAY CARE"  සහ "PRE SCHOOL" වල මුලීක පදනම සහ ඒවායෙ වැඩ කෙරෙන විදිහ හැම විස්තරයක් සහිතවම.  ඒ අතරේ මම අනිවාර්යයෙන්   මේ ආයතන වලට ගිහින් ඇත්තටම වැඩ කෙරෙන විදිහ අධ්‍යයන කල යුතුයි. (මේ වෙනකොට පැය 370 ක්, මේ සම්පුර්ණ කාලයම ගත කරන්න ඕනෙ කිසිම ගෙවීමක් නොලැබෙන එහෙත් ලැබෙන ඕනම වගකීමක් දරන්න ලැස්ති පිට)

4 Basic Elements of Social Skills

මෙතනදි නවකයන් කිසියම් විදිහක BULLYING වීමකට ලක්  වීමට ඉඩක් තිබ්බත්  තමන්ගේ සන්නිවේදන හැකියා භාවිතා කරල සුහදව හැමකෙනෙක් එක්කම අපහසුතාවයන්ට මූණ නොදි වැඩ කරගෙන යන්න පුලුවන් කියලා මම දකින්නේ අත්දැකීමෙන්. පුරුද්දක් හැටියට යම්කිසි ගැටලුවක් මට පේනව නම් කතා කරන්න කලින් මම ඒ ගැන කරුණු එකතු කරනවා කොහොමද මුහුණ දිය යුත්තේ කියලා ඉගෙන ගන්න. අනිත් කරුණ තමයි මම මූණ දුන්න වෙන කෙනෙක්ගේ දරුවෙක් උනත් අපහසුවෙන් අඬද්දි අහක බලන් මේ කියලා දෙන විදිහට ඉන්න මට අමාරු එක. දවසක් එක ආයතනයක දරුවෙක් මාවම ඕන කියල අඬන්න ගත්ත දවසේ මගේ සීමාවන් කොහෙද තියා ගන්න ඕන කියන එක මම හොඳින් තේරුන් ගත්තා.

ඉතින් මේ අලුතෙන් යන්න ගත්ත පාරෙ අනිත් වැඩත් කරන ගමන් යද්දී මට තේරුනා "DAY CARE" වලට වඩා "PRE SCHOOL" වල පොඩි වෙනසක්. ළමයි ටිකක් වැඩිපුර සතුටින් නිරෝගීව  ඉන්නවදෝ කියලා මට හිතුනා "PRE SCHOOL" වල. ඒකට හේතු විදිහට මට පෙනුනේ "PRE SCHOOL" වල "DAY CARE" වල  තරන් තදබදයක් , කලබලයක්  නැ වගේම  "DAY CARE" වල තරන් රැක බලා ගන්න ඉන්න අය  මාරු වෙන්නෙ නැති කම. (තමන්ගේ "PRIMARY CARER" නිතර මාරු වෙන එක සමහර දරුවන්ට ටිකක් අපහසු දෙයක් හුරු වෙන්න. )

"DAY CARE" වලට වැඩිපුර එන්නේ දෙමාපියන් දෙදෙනාම රැකියා වලට යන ළමයි. ඉතින් ලෙඩ උනත් වෙන තියල යන්න තැනක් නැති නිසා බෙහෙතුත් එක්කම "DAY CARE" එකට ළමයත් බාර දිලා යන්න වෙනවා. (මේ රටේ වයිරස් රෝග වලට බෙහෙත් දෙන්නේ නැ, ළමයගේ ඇඟෙන්ම තමයි ප්‍රතිශක්තිකරනය මඟින් සනීප වෙන්න ඕන) "PRE SCHOOL"  යන්න පුලුවන් අවුරුදු 3/4 සම්පූර්ණ වු දරුවන්ගේ  බොහෝ විට  එක දෙමාපියෙක් හරි ගෙදර ඉන්න නිසා රෝග පැතිරීම අඩුයි.  ("PRE SCHOOL" ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ උදේ 9 ඉඳලා හවස 3 වෙනකන් විතරයි.  "PRE SCHOOL" වල මුලීක අරමුණ "DAY CARE" වලට ගිය හෝ නොගිය දරුවන්ට මෙරට  පාසල් අධ්‍යාපනයේ මුලික හරය හුරු කරන එක. (ඒ කිව්වේ ලිවිම, කියවිම,ගණිතය වගේ ඒවා නම් නෙමේ හොඳේ....)

Somehow Try to go Forward even there is a Break wall.

බොහෝ "DAY CARE" වල එතනින් දෙන කැම වේල ඇරුනම ගෙදරින් අඩුම ගානේ වතුරවත් ගෙනියන ඉඩක් නැහැ. හැබැයි "PRE SCHOOL" වල ගෙදරින් කෑම ගෙනියන්න ඕන. ඒක ටිකක් සමහර දරුවනට ලේසි කියලා මට හිතෙනවා. බහුජාතික සංස්කෘතියක් තියන නිසා "DAY CARE" වල කෑම වේලවල් එයට ගැලපෙන අයුරින් තමයි පිලියෙල වෙන්නේ. ඉතින් තමන්ගේ ගෙදරට වඩා වෙනස් විදිහක කෑම වලට හැඩ ගැහෙන එක ටිකක් අමාරුයි විශේෂයෙන් ශ්‍රි ලාංකික සහ ඉන්දියානු සම්බවයක් ඇති දරුවන්ට.

මේ හේතු ටික  නිසා මට හිතුනා අපේ පුතාවත් අවුරුදු 3 සම්පුර්ණ උනාම "PRE SCHOOL" එකකට දාලා බලන්න.  හිතුවත් වගේ ඒ වෙනකොටත් මාත් එක්ක ගියොත් යන්න ටිකක් අදිමදි කරපු පුතා දවස් කීපයක් ඇතුලත "අම්මි ගිහින් එන්න Bye" කියන්න ගත්තා. ඒ "PRE SCHOOL" එකයි "DAY CARE" එකයි අරන් බැලුවොත් "PRE SCHOOL" එකේ ඉඩ  ප්‍රමාණය "DAY CARE" එකට වඩා සෑහෙන්න විශාලයි. එලිමහන් ක්‍රියාකරම් සෑහෙන ප්‍රමාණයක් තිබ්බ එක පුතාට මාවත් අමතක වෙන්න හේතුවක්. මං ඇඬුවේ පුතා අඬපු නිසානේ පුතා හිනා වෙද්දි මං මොකටද අඬන්නෙ කියලා හිතුනත් එයා එහෙම කිව්වාම මගේ ඇස් වලට කඳුළු පිරුනේ  "DAY CARE" එකේ එයා ඉන්න ඇත්තේ අකමැත්තෙන් කියලා හිතුනු නිසා.

මගේ පියා මට දුන්නු අවවාද වලින් එකක් තමයි "තමන්ට තමන්ගේ ජීවිතය ගැන වගකීමක් ගන්න කොයි තරන් කල් යයිද, එතෙක් කල් තමන්ගෙන් යැපෙන්නන් බිහි නොකල යුතුයි" යන්න.  ඒත් එක්ක මම හිතන දෙයක් තමයි ලොකේ කිසිම දරුවෙක් "අනේ අපිට මේ ලොකේට එන්න ඕනෙ" කියලා නෙමේනේ එන්නේ, අපිට ඕන නිසයි එයාලා මේ ලොකේට එන්නේ. ඉතින්  අපිට එයාලා වෙනුවෙන් වෙන් කරන්න ප්‍රමාණවත් කාලයක් (ඒ ඒ දරුවට සාපේක්ෂව සහ තම තමන්ගේ ආකල්ප වලට අනූව) තියෙන්න ඕන. එහෙම නැතුව රස්සාවයි අනිත් වගකීමුයි එක්ක  දරුවෙක් අපහසුතා වලට මුහුණ දෙන එකට මගේ වැඩි (කොහෙත්ම)  කැමැත්තක්  නැහැ.

<><><><><><>

මතු සම්බන්දයි... 

<><><><><><>