මහ පොළොව, ගල් කැටය සහ අපි... නැවතත්....

මට හිතුනා මෙන්න මේ මා කලකට පෙර ලියූ එහෙත් හැම කලටම ගැලපෙන ලිපිය නැවත කරළියට ගේන්න.. මම බ්ලොග් කලාවට පැමිණි විදිහ මෙන්න මේ ලිපියෙන් ඔබ හැමට නැවතත් කියවන්න පුලුවන් ඒ අතරේ.. පුංචි කාලේ ඉඳලා මියෙන තුරු කියවීම  අත්නොහැර එන පුරුද්දක් නිසාවෙන් ලිවීමද ඒ ඇසුරෙන් මා ලද එක් මහඟු දයාදයක්, ඒ පිටුපස අතුපතර විදහා සිසිල සදමින් සෙවණ සදන්නේ අප වෙනුවෙන් තමන්ගේ ජීවිතයේ කාලය නම් වටිනා සම්පත නොමසුරුව වැය කල මගේ දෙමාපියන් මිස අන් කිසිවකුත් නොවේ.... 

ඉතින්, මේ ලිපියෙන් සහ මා එදා  දුන් පිළිතුරු වලින් කියවෙන පරිදිම මා ලියන්නේ මම ලිවීමට කැමති නිසා මිස කිසිවකුගෙන් කිසිවක් බලාපොරොත්තුවෙන් හෝ කිසිවෙකුගේ ඉල්ලීම් ඉටු කිරීමට හෝ නොවේ.. එවැනි අදහස් ඇති කරගන්නා බොළඳ පාඨකයන් සිටී නම් මට එයට කරන්න ඇත්තේ ද ඒ ගැන මගේ අදහස් මෙසේ ලියා තැබීම පමණයි..

මා පටන් ගත් දින සිට අද වන තුරු ලියුවේද, ලියන්නේද ඉදිරියට ලියවෙනු ඇත්තේ ද මගේම හිතේ ඇති වන සිතුවිලි නිසා මිස කිසිවකුට අඳාලව හෝ කිසිවෙකුගේ ඉල්ලීමට නොවේ..අවස්ථානූකූලව බ්ලොග් ලොව සිටින හෝ කියවන පාඨකයන්ගේ අදහසක් සමඟ මම අත්වැල් බැඳගනිමින් ලිපි ලියනවා නම් එය මම කෙලින්ම ඒ පුද්ගලයාගේ නමින් ලියන බවත් එය හුදෙක් සුහද  පුද්ගල සබඳතා මත පදනම් වු ලිපියක් මිස කිසිම අයුරකින් පුද්ගලික සබඳතා මත පදනම් වු ලියවිලි නොවේ.. 

මේ තියෙන්නේ ඒ වගේ එක් අවස්ථාවක්... ඉයන් මැවූ ගී ගඟුලට මා එක් කල ගී උල්පත..කැමති කෙනෙකුට එක් වෙන්න පුලුවන් තවමත් සිඳි නැති මේ ගී උල්පතට... 

මගේ ජිවිතයේ පුංචි කාලේ පටන්ම කිසියම් දෙයක් මා කරනවා නම් කරන්නේ මටම ආවේණික එක්තරා පිළිවෙලකටයි.... එය තේරුන් ගත හැක්කේ මාව හොඳින් වටහා ගත් මගේ සමීපතයන්ටම පමණයි. පටන් ගත් දෙයක් සිතූ ලෙස අවසානය දක්වා කිරීමත් මා මෙතෙක් කඩ නොකල පුරුද්දක්... එහිදි වැරදි වැටහීම් ඇති කරගත් පිරිස් මට අනන්තවත් හමු වී ඇති නිසාවෙන් එහි අමුත්තක් ඇත්තේ ද නැත. 

ඉතින් පෙර ලිපියක ලියූ සේම මා ලියන දෙය දැනෙන අය නිම්නයේ  අදහස් දැක්වීම මිස මා කිසිඳු අයුරකින් මා ලියන ලිපි කියවීමට හෝ කියවන අයට ඔවුන්ගේ අදහස් දක්වා යන ලෙස හෝ ඉල්ලීම් නිම්නයේ  ඉදිරිපත් නොකරන්නේ  මා කිසිවෙකුට කිසිවකට බැඳි නොමැති නිදහස්ව ලියන්නෙක් ලෙස මම සලකන නිසාවෙනි.. 

 

"මහ පොළොව, ගල් කැටය සහ අපි...

මහ පොළොව මත  තියන හැම ගල් කැටයක්ම  අහසට විසිකලාම එකම දුරකට  ඉඟිලෙන්නේ නැහැ. ඒ ඒ ගලේ බර අනුවයි, විසි කරන කෙනාගේ බලය එක්කයි  දුර තීරණය වෙන්නේ..

ඒ වගේම  එක් එක්  දරුවත් ඉහළට යන්නේ ඒ ඒ දරුවගේ හැකියාවයි, අවට පරිසරයෙන් ලැබෙන උදව්වයි මත කියල තේරුන් ගන්න පුලුවන් දෙමව්පියෝ සහ සමාජයක් හිමි දරුවෝ වාසනාවන්තයි... හරියට මහපොළවෙන් ඇහිඳ ගන්න ගල් කැටය හැදිලා තියෙන්නෙත් මහ පොළොවෙන්මයි කියලා තේරුන් ගන්නවා වගේ."

මම මේ ලොකේ දකින විදිහ අනූව මිනිසුන්, සතුන්, ගහ කොළ  ඇතුලු ස්වාභාවධර්මය හොඳ නරක, සාධාරණය අසාධාරණය මිශ්‍ර වුනු එකතුවක්.. හරියට දේදුන්නක් වගේ... මායාවක්.. සැණෙකින් මැවී මැකි යන ඒ පාට පාට විවිධ අදහස් ගති පැවතුම් ඇති ලෝකයත් සමඟ සමබරව මියෙන තුරු දිවි ගෙවීම මිස මා රැගෙන ආ දෙයකුත් නැ මිහිපිට මා දමා යන දෙයකුත් නැ මිහිපිට...

ඒත් එක්කම අනාදිමත් කලක සිට ලංකාව දියුණු වෙමින් පවතින රටක් ලෙස තවමත් එක තැන රැඳෙන්නේ එහි ජීවත් වන (වූ) මිනිසුන් හැඟිම් සහ බුද්ධිය එකිනෙක පටලවා ගනිමින්  පැටලුනු නූල් බෝලයක් ලෙස ජීවිතය ගෙවා මිය යන්නන්  නිසා යැයි කියාද මට සිතේ... 

මා ලියූ සහ ලියන  ලියමන් කවදා හෝ කාට හෝ සම්බන්ධ කිරීමට  මා සිතනවා නම් ඒ  පුංචි කාලේ ඉඳලා ජාති ආගම් බේධයකින් තොරව ඕනම කලාවක රසය විඳිමට මට හුරු කල දෙමාපියනි නුඹ දෙපළ මට දුන් ඒ මහඟු දයාදය නිසාම විඳිමි ජීවිතය...මගේ දෑසින් ගලන හැම කඳුලු බිඳුවකම, මගේ අතින් ලියවෙන හැම වදනකම ඇත්තේ නුඹේ නාමයයි... නුඹේ ජීවයයි... නුඹේ වීරියයි...