පන්හිඳ කියන් නුඹ ඉන්නවද පෙර ලෙසේ ලඟින් මා..

මියෙන තුරු නුඹට මා ණයගැතී
මියෙන මගේ සිතට පණ පෙව් නිසා
මියෙන තුරු ගෙවමි මා පණ සේ රකී
මියෙනු බැහැ නුඹ නම් කිසි දින නොදිලී 

තනි කලේ නැ මගේ සිත නුඹ නම්
රිදුම් දුන්නෙ නැ දරනු බැරි නුඹ නම්
වටහනු බැ කිසි දිනේ නුඹේ අගේ මට නම්
නිහඬ බව රකිමි කාලය විසඳුම් දේවි නම්  

සීත රැ අදුරේම නෙත් ඇරන් පාලුවේ
රැව්දුන්නේ නුඹේ හඬයි දෙසවනේ රැ තුන්යමේ
මගෙ මුවඟ නැඟි සිනා පෙර දිනේ
නොම දැනේ කිම කඳුළු  බිඳු උනේ

පෙර කලෙක  රිසි ලෙසින් පෙම් කලත් මා

නේක වැටකඩොලු මැද වසා දැමුවත් මා
ඇයි ආවේ  අසමි නොකියාම මේ ලෙසේ මා
පන්හිඳ කියන් නුඹ ඉන්නවද පෙර ලෙසේ ලඟින් මා..