හැසිරිම් සහ ඔබ කවුද - දෙවෙනි කොටස

මම පහුගිය ලිපියෙන් පැහැදිලි කලා හැසිරිමක් ගොඩනැඟෙන්න ඕන කරන පියවර වල පළවෙනි පියවර විදිහට අපිට දැනෙන ක්‍රම ගැන. "SENSE" ගැන මෙතනින් ආයෙත් කියවන්න පුලුවන්.

අද මං මේ පිරමිඩයේ ඊලඟ පියවර "FEEL", "හැඟිම් දැනීම්" ගැන තමයි කතා කරන්න යන්නේ. කලින් ලිපියේ පැහැදිලි කලානේ "SENSE" හරහා අපිට ලැබුනු "දැනීම්"  අනුව කොහොමද මොළය  අවට පරිසරයේ තොරතුරු එකතු කර ගන්නේ කියල. අද බලමු ඒ එකතු කරගත්ත තොරතුරුවලට මොකද වෙන්නේ කියලා. මෙතන්දි මුලින් මම  මොළයේ ක්‍රියාකාරිත්වය සරලව පහත රූප සටහනෙන් පැහැදිලි කරන්නම්.

මේ රූපසටහනේ අපෙ මොළයේ තියන ප්‍රධාන කොටස් දෙකක් ගැන කියවෙනවා.  ඒ තමයි  " EMOTIONAL BRAIN " ( Limbic System ) සහ  "THINKING BRAIN" ( Cortex System). මේ  "EMOTIONAL BRAIN"  එකෙත් තව ප්‍රධාන කොටස් දෙකක් තියනවා,    "THALAMUS" (දැනීම් එකතු කරන්නා) සහ "AMYGDALA"  (ආරක්ෂක හැඟිම් පාලක) කියල. මේ "THALAMUS " තමයි අපි අර කලින් ලිපියේ කතා කල "SENSE" හරහා ලැබුනු දැනිම් වලින් අවට තොරතුරු එක් රැස් කරන්නේ.  "AMYGDALA"  තමයි ලැබුනු තොරතුරු අනූව මොන විදිහේ (හැඟිම් වලට අදාලව)  ආරක්ෂක ප්‍රතිචාරයක් ද බාහිරින් පේන්න  දක්වන්න ඕන කියල තීරණය කරන්නේ. මේ " AMYGDALA" කියන ප්‍රදේශයේ පොඩි කොන්ඩ කැවුමක් වගේ ඉස්සිලා තියෙන්න  ඇඳලා තියෙන්නෙ   "AMYGDALA" වේ අපේ පෙර මතකය තැන්පත් වෙලා  තියන බව නිරූපණය කරන්න. ඒ මතකයත් බොහෝ වැදගත් මේ තිරණ හරියට ඉක්මනින් ගන්න..


අපි හිතමු අපි දැන් ඉන්නේ මුහුද මැද බෝට්ටුවක කියලා.. අපි බැංකොක් වලදි දූපත් ට්‍රිප් එක ගියාම එක දූපතකින් අනිත් දුපතකට යන්න හබල් ගාන බෝට්ටු භාවිතා කලා.. එතනදි මූද හරහා යද්දි රළ පහර ඒ තරන් දරුණු නැති උනත් බය හිතුනා.. ඒ නිසයි මම මෙතන්දි මේ උදාහරණය ගත්තේ... දැන් මේ විදිහට බෝට්ටුවෙ යන කොට ඈතින් ලස්සනට පේනවා තවත් සුදුම සුදු වැල්ලක් තියන දූපතක්.. දැන් ඔය දූපතට පුලුවන් තරන් ඉක්මනින් යන්න තමයි  කට්ටියම බොහොම විනෝදෙන් හබල් ගාන්නේ.. ඒ අතරේ බෝට්ටුවෙ ඉන්න කෙනෙක් දකිනවා කියල හිතමු මෝරෙක්.. දැන් හතර වටින් තියෙන්නෙ මුහුද.. පැනලා යන්න බැ.. ඊලඟ දුපත පේන්නෙත් තව ඈතින්.. මේ වගේ වෙලාවක කොහොමද අපේ මොළය වැඩ කරන්නෙ කියලා බලමු..

ඉහත රූපසටහනේ අංක 1න් දැක්වෙන්නේ මේ අවස්ථාව...එතන්දි අපි කලින් ලිපියේ කතා කල හැම "SENSE" වර්ගයකින්ම එකතු කර ගත්ත,  අවට පරිසරයේ සිදුවු වෙනසේ  "දැනිම්"  මොළයේ "THALAMUS" කියන ප්‍රදේශය එකතු කර ගන්නව හැකි ඉක්මනින්.. ඊට පස්සෙ පණිවිඩ දෙකක් "THALAMUS" (දැනීම් එකතු කරන්නා)    මොළයේ ප්‍රදේශ දෙකක් එක්ක හුවමාරු කර ගන්නවා.. මින් එක් පණිවිඩයක් හරිම ඉක්මනින් කෙරෙනවා. අංක 2න් දැක්වෙන්නේ එම පණිවිඩය. එය තමයි  "AMYGDALA"  (ආරක්ෂක හැඟිම් පාලක) කියන ලැබුනු තොරතුරු අනූව  කලබල විය යුතු  දෙයක් ද නැද්ද කියලා  තීරණය කරන ප්‍රදේශයට. අනිත් පණිවිඩය හිමින් මොළයේ  "THINKING"  (හිතන) ප්‍රදේශයට යවනවා. එය දැක්වෙන්නේ අංක් 3න්.

අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නැනේ මේ වගේ වෙලාවක අපිට දැනෙන්නේ ලොකු බයක්.. ලොකු කලබල වීමක්. ඒ මේ පිටතින් ලැබුනු දැනිම් වලින් එකතු කල තොරතුරු වලින් සන්නද්ධව "THALAMUS " (දැනීම් එකතු කරන්නා)  එවපු පණිවිඩය අනූව  "AMYGDALA" (ආරක්ෂක හැඟිම් පාලක ) තිරණය කරනවා අපි මීට ඉහත ඉගෙන ගෙන තියන දැනුමත් භාවිත කරලා මෝරෙක් කියන්නේ කලබල විය යුතු ඉක්මනින් ප්‍රතිචාර දැක්විය යුතු සිදුවීමක් වෙලා කියන එක. නිකමට හිතන්න මෝරෙක් කියන්නේ කලබල විය යුතු මතකයක් විදිහට අපේ  මොළයේ තැන්පත් වෙලා තිබ්බෙ නැත්නම් මේ තිරණයට වඩා වෙනස් තීරණයක් තමයි "AMYGDALA" අපිට මේ වෙලාවේ දෙන්නේ..
 

ඒ තීරණයත් එක්කම "AMYGDALA" (ආරක්ෂක හැඟිම් පාලක) මොළයෙ "THINKING" (හිතන) ප්‍රදේශයේ හතර අතට ඉතාම වේගෙන් පණිවිඩ යවනවා ඉක්මනින් ක්‍රියාකාරි විය යුතු සිදුවිමක් අප අවට පරිසරයේ සිදු වෙලා කියන දේ වටහා ගන්න..අංක 4න් දැක්වෙන්නේ ඒ පණිවිඩය. ආරක්ෂා විමේ ක්‍රියාවලිය ආරම්භ විම ඇරඹෙන්නෙ එතනින්.  අපේ ඇඟට දාඩිය දානව. ඇස් ලොකු වෙනවා, හාර්ට් එක බීට් රූට් එකක් වගේ රතු පාට වෙලා ගැහෙන  වේගය වැඩි වෙනවා, අත පය වල චලයන් වේගවත් වෙනවා. කැ ගැහෙනවා... මේ හැම ක්‍රියාවකටම වග කියන්න ඔනේ "AMYGDALA" (ආරක්ෂක හැඟිම් පාලක)  වලිගේ ගිනි ගත්ත වඳුරෙක් වගේ හැසිරෙන එක..එහෙම ඉගෙන ගත්තම අපිට පුද්ගලයට අදාල කර නොගෙන (අදාල නැනේ ) තවත් එක් ක්‍රියාදාමයක් විදිහට දකින්න ලේසියි. එතකොට මේ "හැසිරිම්" වල මූලික අරමුණ වන පණිවිඩ හුවමාරුව වේගවත් වෙනවා, අවට ඉන්න අයට ඊලඟට කරන්න ඕන දේ තේරුන් ගන්න. කෙනෙක් බය වෙලා කියල අපිට තේරුනත් ඊලඟට මොකද්ද කරන්න ඕන කියන එක සමහර අයට හිතන්න ටිකක් වෙලා යනවා, ඒ වෙලාව අඩු කර ගන්න පුලුවන් මොළය ඇතුලේ වෙන්නේ මොකද්ද, මේ "හැසිරිම්" වලින් කියන්නේ මොකද්ද  කියල හරියට දැනුවත් උනාම.

අපි මොළයේ "EMOTIONAL"  (හැඟීම්) ප්‍රදේශය භාවිතා කරන ප්‍රමාණය වැඩි වෙන කොට මොළයේ "THINKING" (හිතන) ප්‍රදේශයේ ක්‍රියකාරිත්වය අඩු වෙනවා.. මේ නිසා මේ වගේ සිදුවිම් වලදි හරි වැදගත් වටහා ගන්න එක, කලබල වීමක් මොළය විසින් ඇති කරන්නේ අපිට සහ අවට ඉන්න අයට ක්‍රියාකාරි වෙන්න පහසු කරන්න  මිසක් "හැඟීම්" වලට යට වෙන්න නෙමේ... ඒ නිසා ඒ හැඟිම් අපි  අඳුර ගෙන දැනුවත්ව සිහියෙන්  මොළයෙ "THINKING" (හිතන)  ප්‍රදේශයට ක්‍රියාකාරි වෙන්න ඉඩ හදලා දෙන දෙන්න ඕන හිතා මතා "හැඟීම්"පාලනය කරගෙන..

මෙතන්දි ඉක්මනින්  "THALAMUS" (දැනීම් එකතු කරන්නා) , "AMYGDALA"  (ආරක්ෂක හැඟිම් පාලකට) පණිවිඩ යවන්නේ අපිත් අපි අවට ඉන්න අයටත්  අවදානම අඩුම කාලයක්දි  වටහා ගන්න,ආරක්ෂා විය යුතු තැනක් ඇවිත් කියලා ඉක්මනින් වටහා ගන්න ඕන කරන බාහිර උත්තේජන ඇති කරන්න. හැබැයි ඒ නිසා ඇතිවන අපේ සමහර අධික්‍රියාකරිත්වයන් (කැ ගැසිම, ඇඬිම)  පාලනය කර ගන්න තරමට ආරක්ෂක ක්‍රියාමර්ග ගන්න ඕනෙ වෙන දෙවෙනි පණිඩය හදල දෙන ක්‍රියාවලිය පටන් ගැන්ම ඉක්මන්  වෙනවා... මේ දෙවනි පණිවිඩය හිමින් යන්නත් ඒක එක හේතුවක්...හැඟිම් පාලනය ලේසි නැ...

(මට මෙතනදි මතක් උනා ළමයෙක් වැටිල ඔලුවෙන් හරි කොහෙන් හරි ලේ එද්දි අඬන ඕනවට වඩා කලබල වෙන අම්ම කෙනෙකුගෙයි , ලේ දැකලා ඊලඟට කරන්න ඕනේ අයිස් තියන එක වගේ දෙයක් කියන එක තීරණය කරන අම්ම කෙනෙකුගෙයි මොළයේ වෙනස.. බොහෝ විට දෙවනි අම්මා අත්දැකිම් ඇති කෙනෙක්.. ඇගේ මොළයට පහසුයි හැඟිම් කොටසෙන් දෙන ආරක්ෂාකාරි විය යුතු ක්‍රියාවලිය අඳුරගෙන ඊලඟට කරන්න ඕනේ දේ ඉක්මනින් කරන්න. )

දැන් අපි ආපහු බෝට්ටුවට එමු.. මෝරා මේකේ හිටපු මිනිස්සුන්ව කැවද දන්නෙත් නැ මොළය මෝරව දැක්කම කරන දේවල් ලියන අතරේ... දැන් මේ මොළයේ සිදු වු ක්‍රියාවලිය නිසා බොට්ටුවේ කට්ටිය දන්නවා හැකි ඉක්මනින් මොකක් හරි කරන්න ඕනේ ඇත පේන දුපතට යන්න කියන එක.  මෙතන ඉන්න අයගෙන් "EMOTIONAL"  (හැඟීම්)   පාලනය වඩාත් සාර්ථක ලෙස කරන්න පුලුවන් කෙනා මොළය දුන්නු පණිවිඩය ඉක්මනින් තේරුන් අරන් කියනවා "ඉක්මනින් හබල් ගාමු" , "ඉක්මන්ට දුපතට යමු " කියලා. ඒ ක්‍රියාවලිය අපිට හදලා දෙන්නෙ මොළයේ "THINKING"  (හිතන) කොටසට   "THALAMUS"  (දැනීම් එකතු කරන්නා)   හිමින් ගෙන ගිය පණිවිඩය. ඉතින් අපි අර කලබලය අස්සේම හාර්ට් බීට්  වැඩි වෙද්දිම, ඇස් ලොකු වෙලා තියෙද්දිම, අත් වලට දාඩිය දාද්දිම හබල් ගාන වේගය වැඩි කරනවා. එක්කෙනෙක් කලාට පස්සේ අනිත් අයට අනුකරණය කරන්න පහසුයි දැනටමත් මොළය කරන්න ඕන දේ හදල දිලා තියන නිසා.

මෙතනදි මම ඇතින් තව දුපතක් පේන එක සඳහන් කලේ මොළය අපේ ඇස් හරහා "දැනිමක්" ලබාගෙන තියෙන්නෙ දූපතක් තියනවා  යා හැකි දුරක කියන තොරතුර..ඉතින් මෝරාගෙන් බේරෙන්න ඒ දුපතට ගියා නම් හරි කියන එක මොළයේ "THINKING"  (හිතන) ප්‍රදේශය තිරණය කරනවාත් එක්කම පුලුවන් තරන් ඉක්මනින් හබල් ගැම කලොත් බේරෙන්න පුලුවන් කියන පණිවිඩය අපිට හැකි ඉක්මනින් ලබා දෙනවා.

ඔන්න ඔය ක්‍රියාවලිය තමයි පිරමිඩයේ "FEEL" කියන  කොටසින් සිද්ධ වෙන්නේ..ඒ ඒ සිදුවිම අනුව අඩු වැඩි විම් සිදුවෙන අතරෙම.. උදාහරණයකට ඉස්කොලේ යන කාලේ  ඇතින්  සැර ගුරුවරයෙක් එනවා දකිනකොට වෙන්නෙත් මේ වගේ ක්‍රියාවලියක් තමයි. වඩාත් විමසිලිවන්ත "දැනිම්" පද්ධතිය හිමි කෙනා නායකයා වෙනවා නිතරඟයෙන්.. මෙතන්දි අපි තේරුන් ගන්න ඕන වැදගත් දෙය තමයි , අපිට දැනෙන "හැඟීම්" නිසිලෙස පාලනය කර ගන්න පුරුදු විමෙන් තමයි ඊලඟ පියවර වෙන  අලුතින් ඉගෙන ගන්න , ඉගෙන ගත්ත දේවල් හොඳින් මතක තියාගෙන භාවිතා කරන්න තියන හැකියාව වැඩි වෙන්නේ.

ගොඩක් සංවේදි හැඟිම් පාලනය කර ගන්න අමාරු කෙනෙකුගේ "AMYGDALA" (ආරක්ෂක හැඟිම් පාලක)  යවපු  පණිවිඩ වල ක්‍රියාකාරි වෙලාව වැඩියි, "THALAMUS"  (දැනීම් එකතු කරන්නා) මොළයේ හිතන ප්‍රදේශයට හිමින් යවපු පණිවිඩය ක්‍රියාකාරි විමට යන කාලයටත් වඩා. එවිට එවැනි අයට අවස්තානුකූලව "හැඟීම්" පාලනය කරගෙන ඉක්මනින් හිතලා වැඩ කරන බැහැ හදිසි වෙනසකදි. මොකද "AMYGDALA" (ආරක්ෂක හැඟිම් පාලක) තමන් යවපු පණිවිඩ වල ක්‍රියාකාරිත්වය අඩු කරන්නේ  ආපහු "THALAMUS" (දැනීම් එකතු කරන්නා) අවට පරිසරයෙන් SENSE හරහා ලබා ගත්ත දත්ත එකතු කර විශ්ලේෂනය කරලා දෙන පණිවිඩ වලින් නිසා.  ඉතින් ඉක්මනින් අන්තරාකාරි උවදුර සමථයකට පත් උනේ නැත්නම් දිගින් දිගටම අපි කලින් ලිපියේ කතා කල සැම SENSE වර්ගයක්ම තමන්ගේ රාජකාරිය අකුරටම සිදු කරමින්  අවට තොරතුරු මොළයට සම්ප්‍රේශනය කරනවා... ඒක හරියට චක්‍රයක් වගේ..

ඒ වගේම මේ වැඩියෙන් සංවේදි අයගේ "THINKING"  (හිතන) මොළයත් බොහෝ විට අනිත් අයට වඩා ක්‍රියාකාරි. ඉතින් එයාලා ඉගෙන ගත්තොත් හැඟිම් පාලනය කරගෙන සන්සුන්ව  පරිසරයේ ඇතිවන වෙනස්කම් වලට  මූණ දෙන්න අනිත් අයටත් වඩා දස්කම් පාන්න පුලුවන් ජීවිතේ.. පොඩි කාලේ නිතරම අනිත් ලමයි අඬන්නේ නැති දේවල් වලටත් අඬන කලබල කරන දරුවන්ට මඟ පෙන්නුවොත් තමන්ගේ හැඟිම් තමන් ඇතුලේ කොහොමද පාලනය කරගෙන සන්සුන් වෙන්නේ කියලා එයාලට පහසුවක් වේවි ඉගෙන ගන්න, ජිවිතේට සැහැල්ලුවෙන් මූණ දෙන්න..

"AMYGDALA", මොළයේ හැඟිම් පාලකය නිකුත් කරන පණිවිඩ අඳුරගෙන එය පාලනය කරගෙන "THALAMUS" (දැනීම් එකතු කරන්නා)  "THINKING"  (හිතන) මොළයට යවපු පණිවිඩයට අනූව  හරියාකරව ක්‍රියාත්මක වෙන්න මුල් වුනු අය තමයි කරදරයකදි අපිව බේර ගන්නේ. මේ හැකියාව ඒ වගේ අවස්ථාවනට මුහුණ දීමෙන් මිසක් වැඩි දියුණු කර ගන්න බැහැ. ඒක තමයි අපි ගොඩක් වෙලාවට කියන්නේ  බය දෙයක් එක පාරක් කලාම බය ඇරෙනවා කියලා.. මොළය හුරු වෙනවා කොහොමද අපිව බේර ගන්නේ කියන එකට. ඒ අතින් මොළය කියන්නෙ හරිම පුදුමාකාර අවයවයක්.. ඒ නිසා බය නැතුව අවදානම් තීරණ ජීවිතේ ගන්න. එක සැරයක් වැරදුනත් මොළය ඊලඟ පාර හරියට පාර පෙන්නයි යන්න දිනුම් කනුව ලඟට.  මෙතනදි මට මතක් වෙනව මගේ පියා පෙන්නලා දුන්නු පාඩමක්.. "නීති ඉගෙන ගන්න, ඒ වගේම නීති හරියාකාරව කඩල හදන හැටිත් ඉගෙන ගන්න, දඬුවම් නොලබන්න".

(බැංකොක් වල රතු කලබල තියන කාලේ මට එක දවසක් Station එකට යන්න උනා හවස 5.30 ට විතර තනියම..මාත් ඉතින් වෙනදා වගේම ගියා.. අපේ නවාතැන තිබ්බ පාරෙන් හැරිලා මහ පාරට එනකොට මම දැක්කේ සිය ගානක් තායි හමුදා හැමතැනම කලුම කලු පාටින්.. සාමාන්‍යයෙන් තායි පිරිමි දැක්කට බය හිතෙන්නේ නැ.. ඒත් ඇඟටම තද වෙන්න  කලු ඇඳුම් ඇඳලා හරි කෙලින් ශක්තිමත් විදිහට හිටපු හමුදා සේනාංක දැක්ක මට ආපහු හැරිලා ගෙදර යන්න තරන් බය හිතුනා.. හැබැයි දැන් එයාල මාව දැකල ඉවරයි.ඕන එකක් කියල මම එයාලා මැදින් ඉස්සහරට යන්න ගත්තා... මම විතරයි , කලුම කලු පාට කූඹි ගොඩක් මැද්දෙන්.. ටික දුරක් යනකොට එයාලා ඉන්න විදිහටම ඉන්නව දැක්ක  මගේ බය ඇරුනා..  ඊට අවුරුදු ගානකට පස්සේ ඔස්ට්‍රේලියාවෙදි අඩි හයකටත් වඩා උස සද්ධන්ත හැම පැත්තෙන්ම ආයුධ එල්ල ගත්ත පොලිසීයේ අය දකිද්දි මට එහෙම බය හිතුනේ නැ අර මතකය නිසා.. )

අපිට කෙනෙක් දැක්කම ආදරය කියන "හැඟිම" (EMOTIONAL BRAIN)  දැනෙන විදිහ සහ අපි "හිතන" (THINKING BRAIN)  විදිහ වෙන් කරලා තේරුන් ගන්න පුලුවන් නම් , ඒ ආදරය කියන හැඟිම දැනුනු කෙනා අපේ සිතුම් පැතුම් වලට ගැලපෙන කෙනෙක් ද කියන එක, ජිවිතේ දිගටම එකට එකතු වෙලා අරන් යන්න පුලුවන් කෙනෙක් ද කියන එක තීරණය කර ගන්න පහසුයි.. හැබැයි හැඟිම් පාලනය කර ගත්තොත් විතරයි ඒ දේ දැන ගෙනම අපිට කෙනෙක් එක්ක සම්බන්ධයක් පටන් ගන්න පුලුවන්...මේ දේ කරලා බැලුවොත් අපිට තේරුන් ගන්න පුලුවන් ආදරය කියන හැඟිම දැනෙන අය ගොඩක් වෙලාවට අපේ සිතුම් පැතුම් වලට ගැලපෙන අය නෙමේ... මේ ගැලපීම් දෙකම එකවිට තියන කෙනෙක් හොයා ගන්න කෙනා හරිම වාසනාවන්තයි.. ඒ වගේම ඒක හරිම අමාරුයි දෙයක් හොයාගන්න. අනිත් අයට වෙන්නේ ගැලපිම් ගැලපිම් විදිහටත් නොගැලපිම් නොගැලපිම් විදිහටත් තියාගෙන ආදරය කියන හැඟිම (දිය වෙන්න කලින් ) දැනෙන දුර දක්වා යන්න...ඊට පස්සේ...........

ආදරය කියන හැඟිම අපිට මොළය ලබාදෙන්නේ ජීවවිද්‍යාත්මකව ජීවයක් බිහි කිරීමට ගැලපීමක් ඇති කෙනෙක් ගැන..එතනින් එහාට අපි ජීවත්වන සමාජය හදලා දුන්න විදිහටයි අපි හිතන්නේ..එහෙම නැතුව නිදහස්ව අපිට හිතන්න පුලුවන් නම් අනිත් හැඟිම් වගේම ආදරයත් ඇති වි නැති වෙන එදිනෙදා ජිවීතයේ දැනෙන තවත් එක් හැඟිමක්... 

දැන් අපේ කට්ටිය පණ එපා කියලා බෝට්ටුව හබල් ගාලා කොහොම හරි දූපතට ආවා කියමුකො. මොළයේ ක්‍රියාකාරිත්වයට පින් සිද්ද වෙන්න.. ඊට පස්සේ මේ මුලුමහත් ක්‍රියාවලියම නිසා ඇති උනු ක්‍රියාකාරි වෙනස හිමින් හිමින් තමයි සාමාන්‍ය තත්වෙට හැරෙන්නේ. එකයි අපි ගොඩක් වෙලා හති අරින්නෙ, තාම බයයි කියන්නෙ..බීට් රූට් වුනු හාර්ට් එක  තාම වේගෙන් ගැහෙන්නේ, වතුර තිබහා දැනෙන්නේ. එහෙනන් දැන් කට්ටිය හති ඇර ගන්න වතුර ටිකක් එහෙම  බිලා, කියවලත් මහන්සි ඇතිනෙ...අදට පාඩම මෙතනින් අවසානයි. 

ප.ලි : අපි මේ විදිහට බෝට්ටු දෙකකින් ඈත පෙනුනු දූපතට යන්න හිතලා වෙරළේ බෝට්ටු කුලියට දෙන කෙනෙක්ගෙන් බෝට්ටු අරගෙන "Life Jacket" දාගෙන හරි අමාරුවෙන් හබල් ගානව අර පේන දුපතට යන්න. අපි මෙහෙම අමාරුවෙන් හබල් ගාගෙන ගමනෙන් 3/4 වගේ යද්දි මෙන්න සුද්දො සුද්දියෝ විතරක් නෙමේ පොඩි එවුනුත් කිසි ගානක් නැතුව පයින් මූද හරහා එනවා අපි යන පැත්තටම... බලන කොට ඒ දූපත් දෙක හරහා මුහුද ගැඹුරු නැහැ, පයින් යන්න පුලුවන්... කාට කියන්නද ,අපි ඉතින් ඉතිරි ටිකත් හබල් ගැවා..

 තුන්වන කොටස