දිවිමඟ වෙනස් කල දේශයන් දෙකක සොඳුරු මතකයන් සිහිගන්වන රූපරාමු .....

    මෙන්න මේ පොස්ට් දෙක නිසා මට හිතුනා  මං ළග තිබුණු පරණ photo හොයලා බලන්න. ඉතින් ඒ බලද්දී  එකින එක අතීත සිදුවිම් මතක් වෙද්දි  මෙහෙම ලියන්න හිතුනා.  මුලින්ම තායිලන්තය, මෙතක් ජිවිත් වූ කාලයට සාපේක්ෂව මගේ ජිවිතෙන් ඉතාම කෙටිකලක් ගතවුන නමුත් ජිවිතේට අමතක නොවෙන සිදුවීම් සිහිගන්වන   තායිලන්තය , ලියන්න යන්නේ දිවිමඟේ තීරණාත්මක සංධිස්ථානයක් වු ඔබ ගැනයි මුලින්ම...

 අපි      හිටිය    "සුකුම්විත්"     කියන     නගරය    තමයි     "Heart of the Bangkok"   නමින් හඳුන්වන්නෙ.    මට තව    එක   දෙයක්   කියන්න හිතුන මං ලබපු අත්දැකීම් හරහා  මට දැනුනු..   මේ   රටවල් වල    නිතී පද්ධතිය       හරිම තදයි. මේ    නිතී    ඇතුලේ  බොහෝම වටිනා     දෙයක්        ඉතාම   වගකීමෙන්   ආරක්ෂා   වෙන හැටි මං දැක්කේ අත්දැකිමෙන්. ඒ තමයි මේ ලොකේ තියන හැමදෙයකටම හිමි නියම වටිනාකම  ලබාදෙන "සාමකාමි සමානාත්මක නිදහස" .  ඒ    නිසාම පෙර   නොවිඳි   හරිම   නිදහස්   වින්දනීය බවක් කොන්ක්‍රිට්    වනාන්තර   මැද්දෙ    උනත්    ගෙවන්න    පුලුවන්   ඕනම       යන්තමින් හෝ   සොබාදහම   එක්ක    යාවෙන    හිතකට.  මම දකිනවා     සංවර්ධිත රටවල්    ගැන වපර   ඇහින් බලන  බොහෝ දෙනා තුල තියෙන ඉපදුනු දා ඉඳල ලංකාව වගෙ    යැපුම්   මානසිකත්වයක්   ඇති   රටකින්  ස්වාධීන මානසිකත්වයක්    ඇති    රටකට  මුහුණ    දෙන්න  තමන්ගෙම  මනසෙ    ඇති වෙන   හුබස් බිය.   හැබැයි ලොකෙ කොහෙත් හොඳ , නරක දෙකම තියන බව අමතක කරන්න හොඳත් නැහැ. තම නැණ පමනින්.......

මොන හේතුවක් නිසාද මන්දා යන ඕන තැනක් ගැන හුරුපුරුදු හැඟිමක්, හරියට කලින් ගිහින් තියනවා වගේ හැගීමකුත් එක්ක නුපුරුදු වටපිටාවට බොහොම ඉක්මනින් හැඩගැහිලා ඉපදුනු හැදුනු වැඩුනු මව් රට වගේම දැනෙන්න හේතුවක් නම් මට  තාම හිතාගන්න බැහැ. තායිලන්තයේදි තමයි මං මුලින්ම ඉගෙන ගත්තේ මිනිස්සු එක්ක සන්නිවේදනයට බාසාව එතරම් වැදගත් නොවන බව. අද මං තෝර ගත්තේ එහි  ගිය මුල්ම  සහ අවසාන කාලයේ  කාලයේ ඡයාරුප ටිකක් ..

 මේ තියෙන්නේ "Dhammakaya City " නමින් හදුන්වන පන්සලක්. තායිලන්තයේ බහුලවම දක්නට ලැබෙන්නේ මහායාන නිකායට අයත් බොහෝ සේ බාහිර අලංකාරයට යොමු වූ සිද්ධස්ථාන. මේකත් අපි යන කාලේ හදල ඉවර කරලා තිබ්බේ නැති උනත් බොහෝ විශාලයි වගේම සිත්  ගන්නා සුළු නිර්මාණ වලින් පිරිලා තිබ්බා. මේ වෙහෙර  හදලා තියෙන්නේ කුඩා ප්‍රමානයේ රන් ආලේපිත බුදු පිළිම 300,000 කින්. මෙතැන එකවර ගිහි පැවිදි 100,000 දෙනෙකුට වන්දනාමාන කරන්න පුලුවන් විදිහටයි හදන්නෙ කියල  ඇවිත් හිටිය කෙනෙක් කියනව ඇහුනා මතකයි.

 මේ ඒ හා සමාන එහෙත් ඊට වඩා කුඩා වෙහෙරක් ඇතුලේ අපි සහභාගි වුනු භාවනා වැඩසටහනේදී ගත්තු එකක්, මෙන්න මේ  ආකෘතියට සැදුනු කුඩා බුදු පිළිම තමයි ඉහත ඡයාරුපයේ රන් පාටින් පෙනන්නේ. මට නම් මේ ඉන්නවා වගේ පැය ගානක්  නොසෙල්වි ඉන්න එක ලේසි උනේ නැ , හැබැයි මං දැක්ක පුංචිම පුංචි තායි පැටව් පවා නොසෙල්වී ඉන්න අපුරුව. තායිලන්තයේ තියනවා තාවකාලිකව පැවිදි වෙන චාරිත්‍රයක්....එදා මගේ සැමියගෙ පේන්න තියන ශාන්තදාන්ත පෙනුමට ද මන්දා ඔහුට ගැලවෙන්න  අමාරු උනා එතන හිටිය කිහිපදෙනෙක් ඒ යොජනාව ඔහුට ඉදිරිපත් කරද්දි..

මෙත් එහි සදා ඇති විසල් නිර්මාණ අතරින් කීපයක්. මෙහි තව විශේෂ කරුණක් තියනවා අපිට එදා ඇහුණු. මෙම නිකායට අයත් භික්ෂුන් විශ්වාස කරනව තවමත් නියම බුදුහාමුදුරුවන්ගෙ හැඩරුව ඔවුන් ලඟ නැති බව වගෙම ඒ හැඩරුව හොයාගන්න දකින්න  භාවනයෝගිව උත්සහ කරනව කියන කාරණය.

මේ තියෙන්නේ සදාහරිත වනාන්තරයක් මැද්දේ එහි ස්වභාවික පරිසරයට කිසිඳු හානියක් නොවන පරිදි තනා ඇති "Flight of Gibbon"  කියන "Adventure" ගනයට අයත් ක්‍රිඩාවකට හදපු තැනක්. මේ වනාන්තරය පුරාම රූස්ස ගස් එකිනෙක යා වෙන විදිහට හදපු මේ  වගේ රැහැන් දිගේ යන්න පුළුවන්. ඒ වගේම ගහෙන් ගහට වැල් පාලම්. එක තැනකින් ආරම්භ කලාට පස්සේ බැ කියන බැ , ආපහු කැලෙන් එළියට යන්න නම් මේවා වල ගිහින් එළියට යන්න පාරක් හොයා ගන්න එක තමා එකම විදිහ.  මේකේ යද්දි උනු දේවල් වලින්   අමතක කරන්නම බැරි දේ තමයි  එකිනකාට නොපෙනෙනත් සැතපුම් ගානකට දුරින් ඇහෙන එක එක විදිහේ කැගැසීම්.. විවිධ ජාතින්ගෙ හඬ මිශ්‍ර වු තැනක්... ඒ වගේම පුංචි කාලේට පස්සේ හිතේ හැටියට කැගහන්න පුලුවන් නියම තැනක්..

තායිලන්තයේ ප්‍රධාන රටෙන් වෙන් උනු දුපත් වලට නිවාඩු ගත කරන්න යන එක හරිම සුලභ දෙයක්. මේ අපි ගිය දුපතේදී ගත්ත එකක්. මේ දුපත් වලට ගියාට පස්සේ මුලු ලෝකෙන්ම ඇත්  වෙලා තමයි වෙලාව ගත වෙන්නේ, ගොඩක් වෙලාවට නවීන පහසුකම් නැහැ, හැබැයි සුන්දරත්වය  අතින්  ඉතා ඉහලයි, හරිම නිදහස්...අපෙ කාලෙන් වැඩි වෙලාවක් ගත උනේ ඉතාම සුන්දර මුහුදු වෙරළවල් වල , ඉර බැහැගෙන යනකොට තියන කියන්න බැරි සුන්දරත්වයත් එක්ක තායි සුපවේදීන්ගේ අතින් ඒ   වෙලාවේම පිස ගත්ත   නැවුම්  මාළු , දැල්ලෝ, ඉස්සෝ එක්ක තායි ක්‍රමේට හදපු මුහුදු ආහාර වේලක රස බලපු ඒ  දවස් කීපය හරියට පුංචි කාලේ කියවපු සුරංගනා කතාවක තිබ්බ අමුතු ලෝකෙකට ගියා වගේ.

මේ දූපත පුරාම අපි ගියේ "Motor Bike" වලින්. ඒක තමයි ලේසිම විදිහත් උපරිමයෙන් ලස්සන විඳින්න තියන නිදහස්ම විදිහත්...අපි ගියෙ අලුත් අවුරුදු නිවාඩු කාලෙක. තායිලන්ත වැසියන්ගේ තියනව චාරිත්‍රයක් අප්‍රේල් 14 වෙනිදා සිදුවෙන, අපි ඒ ගැන දැනගෙන හිටියේ නැ මුහුණ පාන්න වෙනකන්... "Motor Bike" වල යන ගමන් අපි නොසැහෙන ලෙස ජල ප්‍රහාර වලට ලක් උනා..ඇදන් හිටිය ඇදුම් වලින් ගන්න දේයක් නැ, ඒත් පුදුම සැහැල්ලුවක් අපි වින්ඳා... "Dance In The Rain"  කියන වැකියෙ කියවෙන අති සුන්දර වින්දනීය මොහොතක් අනපේක්ශිත ලෙස අපට විඳින්න ඉඩ සලසා දුන් නොදන්නා දූපත්වාසිනි ඔබලා නිසා අප අදත්  ඒ හැඟිම ඒ අයුරින්ම විඳිනවා.. ස්තුතියි ඔබලාට...

මේක ටිකක් අමුතු දෙයක්... මොන තරන් ඉහළ මාර්ග පද්ධතියක් තිබ්බත් "Traffic" වලින් එහෙත් අඩුවක් නැහැ. හැබැයි ඒක බලන්න ඉන්න හරිම ලස්සන පාට පාට හරිම පිළිවෙලට කිලොමිටර් ගානක් දුරට විහිදුන එක එක විදිහෙ වාහන වලින් සමන්විත හරිම නිහඬ කිසිම හදිස්සියක් නැති "Traffic" එකක්. මෙතන පෙනෙන පාලම උඩ මේ "Traffic" එකේ photo ගන්නම ආපු සංචාරයකයො හරිම සුලබයි. මේ photo එකෙ නොපෙනුනත් ඉස්සරහින්ම පිළිවෙලට ඉන්නෙ "Motor Bikes" . මතක විදිහට  මං  තීරු   4ක් හො 5 ක් තියන මේ "Sukumvit" පාර වාහන වලින් වැහුනාම හිතාගන්න පුලුවන්නෙ ඇයි සංචාරකයො කැමරාත් උස්සන් එන්නෙ කියලා....

පහතින් තියෙන්නෙ අන්තර්ජාලයෙන් හොය ගත්තු photo දෙකක්..

 








මට තව දෙයක් මතක් උනා, පුරුද්දක් විදිහට අහසේ තරු රටා බලන මට මේ බැංකොක් අහසෙ එකම එක තරුවක් වත් හොයා ගන්න බැරි උනා... කාටහරි පුලුවන් නම් කියන්න බලන්න ඒ ඇයි කියලා ....

 
තායිලන්තෙන් පස්සේ මගේ ජීවිතය උඩුයටිකුරු වුනු තැනක් කැන්ගරු දේශය. එහිදී නම් මං ඉගෙන ගත්තා මගේ හැංගිලා තිබුන සන්නිවේදන හැකියාවන් වල වැදගත්කම මදි නොකියන්න.  ඇත්තටම මට මගේ ජීවිතය නියමාකාරයෙන් සොයා දුන් මේ කැන්ගරු දේශයට මම ණයගැති බව නම් නොකියාම බැහැ.

                                         

     මේ තියෙන්නේ ලෝක ප්‍රසිද්ධ "Sydney Opera House" එක  "Vivid" නම් ආලෝක  සංදර්ශනය තියන කාලෙට දිස් වන හැටි, මෙහි වර්ණ රටා ගනන් කල නොහැකි ලෙස තප්පර කිහිපයක් ඇතුලත  විවිධාකාරයෙන්  වෙනස් හැටි හරිම ලස්සනයි බලන්න ඉන්න.

මේ තියෙන්නෙ "Rock Pool" එකක්, මුහුදෙන් ස්වාභාවිකම  ගල් වලින් වට වෙලා තියන මේ වගෙ ස්ථාන වලට තියන්නෙ ලොකු සංචාරක ඉල්ලුමක්, හැබැයි මේ තැන් ටිකක් භයානකයි, සැඬ පහරට අහුවෙලා ගහගෙන යන්නෙ නම් නැ, හැබැයි හරිම ගැඹුරුයි පෙනවනෙ වතුරෙ පාටින් ඒක.

පැහැදිලිව පෙනවද මන්දා මේ රුපෙ තියෙන්නෙ  හෙලිකොප්ටර් එකක් ආධාරයෙන් අහසෙ අදින වෙළද දැන්වීමක්. මං photo එක ගන්න phone එක එළියට ගන්න ටිකට ඒක ඇඳල හෙලිකොප්ටර් එක ගිහිල්ලත් ඉවරයි.

මේක ගත්තෙ "Blue Mountains "  කියන කඳුකර පළාතෙ නිවාඩුවක් ගත කරන්න ගිය        වෙලාවක.  මෙතන  තව  තියනව "3 Sisters" කියල ප්‍රසිද්ධ කඳු වැටි තුනක්, වෙලාව කියන්නෙ හෙව්ව හෙව්වා එකෙ photo එකක් අරන් නැ..

මේ  පෙන්නෙ ඉහළ අහසෙ ඉඳල මිදි වතු පේන හැටි, ගියවර පාසල් නිවාඩුවට මිදි වලට  සහ වයින් වලට ප්‍රසිද්ධ "Hunter Valley" කියන පළාතට ගිය වෙලාවෙ දැක්කා හෙලිකොප්ටර් සවාරි යන්න පුලුවන් කියල. ඉතින් ගියා.                                                                                                                                                                         

මේ තියෙන්නෙ "Hunter Valley" වලදිම ගත්ත "Hunter Valley Gardens" කියන උද්‍යානයේ වාර්ෂිකව තියන නත්තල් විදුලි අලෝක සන්දර්ශනයෙ එක් තැනක්, ඒක ගැන වෙනම ලියන්න ඕනේ. මුලු උද්‍යානයම එක එක විදිහෙ තේමා යටතෙ  බොහොම අපූරුවට  පාට පාටින්   එළිය කරල තියෙන්නෙ  හරියට වෙන ලොකෙකට ගියා වගෙයි.      

මේ කවුරුත් දන්නා ඇපල්,මිදි  ඇති තරමක් කඩාගෙන කන්න පුළුවන් නොමිලේ කාගෙන්වත් කිසිම තහනමක් නැ. කඩන ඒවා ගෙදර අරන් යන්න ඕන නම් විතරක් ගෙවන්න ඕන.  මේ ගස් යට ගණන් කරන්න බැරි තරන් ඇපල් බිම වැටිල කුනු වෙලා යනව.. ගොඩක් වෙලාවට කඩාගෙන කන අයත් ටිකක් කාල ඒ ගෙඩිය බිමට දාල තව අලුත් ඊට වඩා පැහුනු ගෙඩි කඩාගෙන කනවා.. ලොකේ තියන ඉවර නොවෙනා අසමතුලිතතාව කොතෙක් ද කියල හිතුනා මේ අපතෙ යන ඇපල් දැක්කම...

මේ දෙකම  තියෙන්නෙ  "සිඩ්නි සිටි" එකෙ තියන පරණම ගොඩනැගිල්ලක් ඇතුලේ...

  මුලු නගරයම අස්සක් මුල්ලක් නැර එකාලෝක වෙන දවසක් තමයි අවුරුද්දෙ අවසාන දවස, එදා රැ බැබලුනු නේක විධ නත්තල් ගස් අතරින්  මගේ හිත ගත්ත නත්තල් ගහක් තමයි මේ.

අන්තිමට මං තෝර ගත්තේ කෘතිමව හදපු මුහුදු වෙරළක් සහිත  " Wet & Wild " කියන  ජල ක්‍රිඩා වලට නම ගිය තැනක්. යන්න තියා හිතන්නෙවත් නැති කාලෙක නොමිලේම ටිකට් දුන් "Debroah" ව මතක් නොකරම බැහැ. ඇය මං මෙහිදි අඳුනාගත්තියන් අතරින් සැබැ කරුණාවන්තියක නිසා.. මෙහි සැබැ මුහුදක වගේම එක එක වේගෙන් රළ පහර එන විදිහටයි හදල තියෙන්න්නෙ විරාම සහිතව. මුහුදට බය අයට නියම තැනක් රැල්ල පාගන්න......

මේ අත්දැකිම් එක්ක මට හිතුන දේ තමයි අනිත් කෙනා කරනකන් හරි වගකිව යුත්තන් කරනකන් හරි බලන් ඉන්නෙ නැතුව ඉදිරි පරම්පරාවට, සමාජයෙ ඉතාම කුඩා ඒකකය වන තම "කුටුම්බය" හරහා හරි "තමන්ගෙ නිදහස අනිත් කෙනාගෙ නාසය අගින් කෙලවර" වන බව වටහාගන්න කටයුතු සලස්වන එකේ වැදගත්කම....

ඉතින් මතකයන් කියන්නෙ ඕනම වෙලාවක අපේ හිත් වලින් එළියට ඇදලා අරන් මේ දැන් එතන ඉන්නනවා වගේ විඳින්න පුලුවන් දෙයක්...ඒ නිසා සොඳුරු මතක එකතු කරන්න ඔබත් අමතක කරන්න එපා. බින්දි අක්කටත්, නිල් මානෙල්ටත් ස්තුතියි මට අමතක වෙලා තිබ්බ සොඳුරු අතීතයට එක්කන් ගියාට....


අපෙ ගෙදර ලඟ ඉඳලා විනාඩි 5 ක් ඇතුලත තියන හිතට බරක් දැනුනම මම නිතර යන එන හිතේ බර කුරුලු පිහාටුවක් තරමට සැහැල්ලු වෙන  "Flower Farm" එකක් අරන් මං එන්නම් ඊළඟ පින්තුරු ලිපියෙන්...