එක් අම්මා කෙනෙකුගේ ආත්ම කථනයක්..මගේ අකුරින් .

අලුත උපන් කිරිකැටියෙකුගේ අම්මා කෙනෙක් විදිහට මං මගේ හිත කැලි කැලි වලට කුඩු වෙලා ඇහිඳගන්න කලින් බිමට වැටෙනවා දැක දැක හිනා වෙලා ජිවත් වුනේ කොහොමද කියලා දැන් මට හිතෙද්දි ඇඟේ හිරිගඬු පිපෙනවා. මගෙ දරුවා වෙනුවෙන් උපන් ආදරය නිසා  මගේ ලේ, කිරි වලට හැරිලා බිම දිගේ ඉරිහි ඉහිරි යනවා මං බලාගෙන හිටියා වචයක්වත් කියන්න මට ඉඩක් නැති නිසාත්, කියලා වැඩක් නැති නිසාත්..... බැරිම තැන මං කිරි එකතු කලා..මැනලද පුතේ කිරි දුන්නේ කියලා නෙමේ මට අහන්න තියෙන්නේ , මැනලවත් ඇයි කිරි නොබිව්වේ පුතේ කියලා..... 

 මගේම අම්මා උනත් සංවේදි උනෙ නැ ඇයි මේ කිරි බිමට හැලෙන්නේ කියලා හොයලා බලන්න... හිත ඇතුලේ ඇදුම් කන තුවාල  වලින් ගලන ලේ මොහොතකට නවතා, කිරට හැරෙන ලේ ආදරයත් එක්ක මුසු කර  පොවාගන්න මං දැරු වෙහෙස වෙනුවට මගෙ අම්මට ඕන උනෙ එයාගේ බඩගින්න නිවා ගන්න කැම හදා ගන්න.  ඇයි මගේ දරුව කිරි බොන්නෙ නැත්තේ.. දවසින් දවස දරුවා මලානික වෙන හැටි බල බල හිතුවේ මං විතරයි... බැරිම තැන කිරි දොවලා පොවන්න හිතුවෙත් මං විතරයි.. ඉපදූනු දවසේ කිරි පොවා ගන්න බැරුව අසරණ උනු මට රෝහල් කාර්ය්‍ය මණ්ඩලය සැලකු ආකාරය සිහිපත් වෙද්දි ආපහු නිකමටවත් එහේ යන්න හිත දුන්නේ නම් නැ. 

මම ම කොහොම හරි දොරේ ගලන කිරි පොවා ගන්නවා කියලයි මං හිතුවෙ.. වන සතුන්වන් මිනිසුන් මැද දෙවියන්වන් කිප දෙනෙක් හොඳ වෙලාවට මට හම්බුනා දරුවට කිරි කඳුලක් පොවා ගන්න.... දරුවගේ නිතය්‍යානුකුල පියාට දරුවා ඔනේ නැලු. දරුවා ගෙදර ගෙනාපු එක සතුටක් නෙමේලු.. දරුවා ඉන්න නිසා කාමරයටවත් එන්නේ නැ කිව්ව ඔහු වෙනම කාමරයක සැපට නිදි, මං නොදරුවා එක්ක යුද්ධ කරද්දි කිරි කඳුලක් පොවලා ජිවත් කරන්න... මුලු රැයක් නිදි වරලා ඉන්න මගෙන් ඔහු බලපොරොත්තු වෙනවා කලින් කලා වගේ ඔහුගේ හැම වැඩක්ම අඩු නැතුව කෙරෙන්න. ඒ වෙලාවට දරුවා දාන්න කියන්නේ කුනු ගොඩකට..ඒ තරන් නොසැලකිලිමත් පියෙක් මං දැක්කමයි...

දෙසතියකින් පස්සේ ඔහුගේ ඉවසීමේ සිමාව ගැන ඔහු කතා කරන්නේ රැ  කැම වේල පරක්කු උනා කියලා, දරුවා මොළොවට ගන්න කල සැත්කම නිසා ඇති උනු තුවාලය හදිස්සියේ ආසධනය වී  වෛදය්‍යවරයා වෙත යන්න උනු දිනක... අන්න එදා තමයි ඔහු වෙනුවෙන් මං රැකගෙන ආපු මගේ ඉවසීම රතු ඉරි වලට උඩිනුත් පැනලා නොපෙනෙන ඈතකට නිමේෂයකින් අතුරුදහන් වෙලා ගියේ හරියට හොරු අරන් ගියා වගේ ...


ප. ලි: මේ අම්මගේත්, දරු පැටියගෙත් මනස සැහැල්ලු කල ගීත දෙකක් එකතු කරන්න හිතුවා සංගීතය කියන්නෙ මොන තරන් මිනිස් හිත් වලට සහනය දෙන සහන් එළියක් ද කියන දෙය මට හොඳින් පසක් වු නිසාවෙන්..

චන්ද්‍රමඩුළු යට සුරංගනාවන් දූ සනහන්නට ගීත ගයනවලු... දුවේ එපා ඒ කතා අහන්නට මේ නැළවිලි ගී මමයි කියන්නේ..


රුවන්වළා දුහුල් කඩින් පෙරී ස‍ඳේ රිදී කැළුම්… තුෂාර හාර හා එතී ගලා හැළෙනවා... පුතුගෙ සිඟිති දෙතොල් වලට සිනා ගෙනෙනවා... සිනා ගෙනෙනවා…