මිස් මම මිස්ට ගොඩාක් ආදරෙයි......

A Teacher takes a HAND opens a MIND & touches a HEART

"ගුරුවරියක්ගේ මතකය" කියන බ්ලොග් අඩවිය මම වෙනම වෙලාවක්  වෙන් කරගෙන එක දිගට කියවන අඩවියක්..ඇය ලියන කෙටි සරල බස, ඒ වගේම   හරිම සංවේදි ලිපි ඇහට කඳුලක් ගේනවා හැමදාම.. අපේ රටේ දුර ඈත පළාත් වල තවමත් මේ තරන්  ඇස් කඳුලෙන් පුරවන සිදුවීම් වලින්  ගහණයි කියලා හිතෙත්දි මටත් හිතෙනවා  ඒ වගේ දුර ඈත පළාතක  පුංචි එවුන්ට උගන්නන්න යන්න හරියට මගේ දෙමාපියන් දෙදෙනාම මීට සෑහෙන කාලෙකට කලින් කලා වගේ..ඒත් එහෙම කරන්න පුලුවන් කමක් අද මට නැහැ.. ...

මේ බ්ලොග් අඩවියේ "දුකයි ටීච"  කියන පෝස්ට් එක මාව අවුරුදු ගානක් පස්සට අරන් ගියේ එක තප්පරෙන්.. මේ පොස්ට් එකේ ඉන්න අනූ වගේ එතකොට මාත් O/L කරලා ඉවරයි..අන්තිම විභාගේ දවසේ මමත් හොර ගල් ඇහින්දා මේ වගේම...ගුරු විවේකාගාරය ලඟට වෙලා එකම එක ආදරණීය ගුරුතුමියක්ව දැක ගන්න. හරියට මින් පස්සේ කිසිම දවසක දකින්න බැරි තරන් දුරකට මම යනවා වගේ.. A/L කරන්නෙත් ඒ ඉස්කොලෙම තමයි කියලා මම දැනගෙන හිටියත් මේ දුරස් වීම මට දරා ගන්න පුලුවන් කමක් තිබ්බේ නැහැ.

සෑහෙන වෙලාවක් බලාගෙන හිටියත් වෙනදා එන වෙලාවට ඇය ආවේ නැ.. තාත්තයි අම්මයි මං එනකන් එළියේ බලන් ඉන්නවා උනත් මම තව ටිකක් වෙලා පඬිපෙළ ලඟට වෙලා හිටියා ගුරු විවේකාගරය ලඟ තියන.. කොයි පැත්තෙන් ආවත් එළියට යන්න ඕන ඒ පඬි පෙළ මැදින් නිසා මගේ හිත කිව්වෙම ඇයව මට මඟ හැරිලා නැහැ. තව විනාඩි 5ක් ඉන්න කියලා.. ඒත් එහෙම ඉඳලා තේරුමක් නැ කියලා යන්න හැරෙන කොටම ඇය එනවා තවත්  ගුරුවරියක් එක්ක,  මට ඕන වුනේ ඇයත් එක්ක තනියම කතා කරන්න.. කියන්නේ මොනවද  කියලා මම හිතලා තිබ්බේ නැති වුනත්.. 

ඇයත් මාව දැක්ක ගමන් ඇහුවේ "මේ මොකද යන්නේ නැද්ද අද ගෙදර..." ඒ හිනාව, කරුණාව, තේරුන් ගැනීම , ඕනම රහසක් කියන්න පුලුවන් විස්වාසය අදින් පස්සේ මට නැද්ද මිස්.. ප්‍රශ්න වැළක් හිත ඇතුලේ.. ඒ උනාට  එක වචනයක් වත් පිට වුනේ නැ.. ඇයත් එක්ක හිටිය අනිත් ගුරුවරියත් දැන් බලන් ඉන්නවා මේ මොකද්ද මේ වෙන්නේ කියලා..පොඩි කාලේ ඉඳලා මට කෙනෙක්ට දෙයක් කියන්න ඕන නම් මම තෝර ගන්නේ ඒ කෙනා තනියම ඉන්න වෙලාවක්.. එහෙම නැත්නම් කාටවත් එල්ල නොවෙන විදිහකට මගෙ අදහස කියනවා තොප්පිය හරි නම් දාගන්න කියලා...හැබැයි මට තේරුනා අද මට ඒ වෙලාව ලැබෙන්නේ නැ, හිතේ තියන දේ නොකියා ගෙදර යන්නත් බැ.

" මම මිස්ට ගොඩාක් ආදරෙයි මිස්, මට දුකයි" 

ගුරුවරියකගේ මතක බ්ලොගයේ "දුකයි ටීච" පෝස්ට් එකේ අනූ වගේම මමත් ඇයට යන්න දුන්නේ නැ.. එදා ඒ ඇති වුනු බැඳීම ඉස්කොලෙන් අයින් වෙලා රස්සාවට ගිහින් කසාඳ බැන්දට පස්සෙත් ඒ විදිහටම තිබ්බා..අද මම වෙන රටක හිටියත් ඇයව අමතක නැහැ..ඇය මගේ O/L ගණිත ගුරුතුමිය..  ඒ වගේම අපේ පන්තිභාර ගුරුතුමිය.. හරිම ලස්සන සිත් ඇදගන්නා සුළු හිනාවත් හරි සරල හැසීරීම් රටාවත් ඇතුලේ පුංචි ආඩම්බරේකුත් තිබ්බා ඇයගේ.. ඈ ඉගැන්නූ හැම පන්තියකම ළමයි ඇයට දැක්වුයේ පුදුම කැමැත්තක්, ආදරයක්.. ඒ නිසාම සමහර  ගුරුවරියන්ගේ ඉරිසියාවත් ඇයට නොමිලේම ලැබුනා..

එදා O/L අන්තිම විභාගය දවසේ සිදුවිමෙන් පස්සේ A/L පටන් ගත්ත දවසේ ඉඳලා  ඉඩ ලැබෙන හැම වෙලාවකම මම ඇයව හොයාගෙන යන එක පුරුද්දක්  උනා. විවේකාගාරයේ  ඇය නැත්නම් ඇය උගන්න O/L පන්ති ලඟින් යන ගමන් හොර ගල් අහුලන මාව දකින ඇය ළමයින්ට ගාණක්  හදන්න දිලා  එළියට එන්න පුරුදු උනා. මම ඒ විදිහට ඇයව බලන්න ගියේ නැත්නම් ඇය පුරුද්දක් කරගෙන තිබ්බා  ඇගේ පන්ති වලට යන්න අපේ A/L පන්තිය හරහා.. මම එහෙම ගියේ ඇයට දෙන්න  පුංචි කවියක් ලියාගෙන ඉස්ලෝකෙන් අස් වෙලා රස්සාවට යන කාලේ ඒ කවියත් එක්ක මලකුත් ඇය වෙනුවෙන් වෙන් වුනා.. ගුරු දිනේට අනිවාර්යයෙන් මගේ වරු නිවාඩුවක්  ඇයට  වෙන් වුනා හැමදාම.

 

ඇය ගුරු විවේකාගාරයේ තනියම ඉන්නවා දකින එක  ඒ දවස් වල මම බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න දෙයක්.. ඒ වගේ දවසට ඇයත් එකක් තනි වෙන මම හිතට එන ඕනම දෙයක්  ඇයත් එක්ක කියන්නේ හරිම සැහැල්ලුවෙන්.. ඇයගේ ඕනම දෙයක් මට අවසරයකින් තොරව අරගෙන බලන්න තරටම  ලං වීමක් ඒ වෙනකොට ඇති වෙලා තිබුනා. ඇය මගේ දඟකරකම් දිහා බලාගෙන හිටියා මිසක් කිසි දෙයක්  කිව්වෙ නැ.. ඇයගේ  අත් බෑගයේ ඇති දේ පිටතට ගෙන බැලීම, දිනපොත, මුදල් පසුම්බිය ඇර බැලීම  දිහාත් ඇය හිනාවක් එක්ක බලන් හිටියා.. අපේ අම්මගේ අත්බෑගයට අතවත් තියන්න අපිට දෙන්නේ නැති නිසා මම ඒ වැඩේට හරිම කැමතියි.. ඇයගේ  දියණිය මගේ වසයේ, පුතා මගේ මල්ලිගෙ වයසේ.. ඇය මට ඇතුලු හැම ළමයෙකුටම  හිතන්න පුරුදු කලේ තමන් කරන දේවල් තමන්ගෙම  හිතෙන් විමසා  හොඳ නරක තේරුන් ගෙන කරන ලෙස.. තමන් කරන දේ හොඳ හෝ  නරක තමන්ටම ලැබෙන දෙයක් මිස කිසිම  දවසක මේ දේ මෙහෙම කරන්න අරෙහෙම කරන්න කියලා ඇය මට කියලා නැ.. ඇගේ ඇසුත් පොඩ්ඩ ඇත්නම් කඳුලෙන් පිරෙන නිසා ඇය කිසිම දවසක දඬුවම කියන බෙහෙත අපි කිසි කෙනෙකුට දීලා නැහැ. ඒ වෙනුවට ඇය වෙනත් සියුම් ක්‍රම භාවිතා කලා..

පුංචි පුංචි  අවවාද දෙන්න ඕන වෙලාවන්  ඇය හොඳට දැනගෙන හිටියා..වාර අවසන් විභාග වල ඇයගේ උදව්වට මමත් තව මගෙ යාලුවෙකුත් සම්බන්ධ කර ගන්න එක ඇගේ පුරුද්දක් O/L  කාලේ, ඒකත්  මේ තරන් කිට්ටු වෙන්න හේතුවක්.. ළමයි කරන නොයෙකුත් අකටයුතුකම් අහු උනාම පෞද්ගලිකව  කතා  බහ  කරනවා  විනා  ඇය කිසි දවසක වෙනත් කෙනෙකුට ඒ දේවල් දැන ගන්න ඉඩක් තිබ්බේ නැ.. ළමයෙක්ව විහිලුවට අරන් වැඩ කරනවා මම ඇයගෙන් කවදාවත් නොදැක්ක දෙයක්.  මේ දිහා බලන් හිටිය මමත් හුරු උනා කෙනෙක් කරන නොකටයුතුකම්  තැන තැන නොකියා ඉන්න වගේම අවශ්‍යතාවයක් නැත්නම් අදාල පුද්ගලයාටවත් නොකියා ඉන්න.. එය මට වැදගත් උනා A/L කාලේ ගුරුවරුන් එක්ක එකතු වෙලා විභාග වැඩ වලට උදව්  වෙද්දි තනි තීරණ ගන්න. 

නාමලේඛනයේ  පැමිණිම වෙනස් කිරිම, විද්‍යාගාරයෙන් නොයෙකුත් දේ ගෙදර රැගෙන යන්නන් අතටම අහු උනාම පන්තිභාර ගුරුතුමියට  විතරක් ඒ ගැන දැනුම් දෙන්න මම හුරු  වුනේ  මගේ ආදරණිය මිස් නිසා.. හොර වැඩක් උනත් හැම තැනම හරියට නොකොලොත් අහු වෙනවා කියන එක මේ නාමලේඛනය වෙනස් කල කෙනා නිසා මම වටහා  ගත්ත තව අතුරු දෙයක්.. A/L  වලට පැමිනිමේ ප්‍රතිශතයක් බලන නිසයි මේ විදිහට ඒ ළමයා  ආවේ නැති දවස්  ආව කියල ලකුණු කරල තියෙන්නේ.  ඒත් ඒ වෙනස කරන්න ඕන තැන් ගැන අවබෝධයක් නොතිබිමෙන් හරිම ලේසියෙන් අහු උනා..

I am glad, U are always there for me when I need some1 to really guise me.

 

ඉස්කොලෙන් අස් උනාට පස්සෙත් ඕනම වෙලාවක ඇගේ දුව කියලා ආරක්ශක අංශ වලට දැනුම් දීලා ඇතුළට ඇවිත් පුරුදු විදිහට ගුරු විවේකාගාරයේ ඇයත් එක්ක ටිකක් වෙලා කතා කරල යන පුරුද්ද මම ලංකාවෙන් එනකන්ම නැවතුනේ නැ.. මම මේ ඉස්කොලේට යන්න ගත්තේ  9 වසරේ දෙවනි වාරෙ ඉඳලා... මේ ගුරුතුමිය මට හම්බුනේ 10 වසරේ මුල් වාරේ ඉඳලා.. එදා ඉඳලා ඒ පාසලේ ගතවුනු මුලු කාලය පුරාවටම මට හම්බුනු හොඳම  ආදරණියම ළමුන් තේරුන් ගැනීම අතින් ඉහළින්ම සිටින්නේ ඇය.....ඇත්තටම ඇය විතරමයි..

ප. ලි. : මේ ගුරුවරියකගේ මතකය බ්ලොග් අඩවිය තුලින් ඇය සහ අනිත් ගුරුවරුන් ඒ දරුවන්ට කරන මෙහෙය හරිම වටිනා දෙයක්.. එක් මිනිසෙකුට උදව් කරන්නේ තවත් එවැනිම මිනිසෙක්..දේශපාලුවන් හැමදෙයම ඉටු කර දෙන ඉටු දේවතාවන් ලෙස  බහුතරයක් දෙනා  හීන දකිමින් ජීවත් වන අද සමාජයේ මේ ගුරුවරිය අපිට දෙන්නේ මහඟු ආදර්ශයක් කියා මට සිතේ....එහෙත් හිත කලකිරවන සිදුවීම්වලින් ඇයටත් ගැලවීමක් නැතැයි කියාද මට සිතේ..