හිතට වහල් වූ නුඹට ලියමි....

නිකිණි මේඝයට සෙනහසිනි ලිපියට පිළිතුරු උත්සාහයකි

හිතට වහල් වූ නුඹට ලියමි,

මට බොහෝ දැ මගහැරි ඇති නැති බව මෙයින් නුඹට වැටහෙවියි සිතමි. කරුනාකර නුඹට පුරුදු කලබලයෙන් නොව ඉවසිමෙන් කියවෙන මෙන් ඉල්ලමි පුරුදු ලෙසම.

නුඹව දුටු දාම නුඹ සල්ලාලයෙක් බව වටහාගන්න එක් තප්පරයක්වත් ගියේ නැතත් නුඹ  ගැන මගේ ආත්මය පුපුරුවාගෙන මතු වී එලියට පනින්න දඟලන, බුර බුරා මතුවෙන ගිනි දලු හංගන්නට මට කිසිම උවමනාවක් තිබුනේ නැහැ. ඒ කිසිම දවසක  හිතට හොරා වැඩ කරලා පුරුද්දක් මට නැති නිසා කියල තේරුනේ නුඹගෙන් අතුල් පහරවල් වගේ කනට මිහිරි ඒත් හිතට අමිහිරි මුසාබස් එකපිට එක මගේ හිත තලාගෙන රිදවගෙන ආත්මයටම කිදාබැස්ස නිසාමයි.

පුදුමය නම් නුඹ ගැන මගේ ආත්මය පුරා නැගුනු නොසිදෙන ආදරය, නුඹගේ දුක් මගේ ආත්මය පාරවා නෙතින් හැලෙන කදුලු බිඳු විදිහට  මගේ කම්මුල් සිතල කරගෙන ගලාගෙන යන එක අදටත් නැවතිලා නැති එකයි....

මට නුඹට දෙන්න පුලුවන් මෙලොව  තියන වටිනාම සම්පත තීරනය කරන්න මට මහ වෙලාවක් ගියේ නැහැ. ඒත් මුලින්ම නුඹ හිත් අහසේ පැලපදියම් වෙලා නුඹව දිරාපත් කරන මුලාවෙන් නුඹව ගලවගන්න නුඹ පසුපසම හෙවනැල්ල වගේ අත්නොහැර දිගින් දිගටම ඔබ එක්ක එන එක නම් මට සැහෙන්න හිතන්න වුනා.

සල්ලාල නුඹේ හිත හිලැ කරගන්න ඕන කරන මෙවලම් මල්ල දිගහැරලා එකින් එක  අතට අරන් නුඹේ එකතැනක නැති හිතට එල්ල කරලා විදින්න  පෙරහුරුවක් නම් තිබ්බේ නැහැ. හැබැයි නුඹ මෙතක්කල් මුලාවෙන් ලුහුබැන්ද  මිරිඟුවට මදකට සමුදී, මා මැවු දේදුන්න හබා ඇදෙන බව දැනුනාම හිතට පුංචි බලාපොරොත්තු වැස්සක් වැස්සා. මට නුඹව ගලවගන්න  පුලුවන් වෙවි, නුඹට ජීවිතය දෙන්න පුලුවන් වේවි කියන හීනය මම මුල්ම දවසේ දැක්කා වගේම දැක්කා, දැනුනා....

නුඹේ හිතගත වෙලාගෙන තිබුන රාගයෙන් මගේ ආත්මය දවා අළු කරගන්නේ නැති ,විරාගයක් නුඹේ තුලින් හොයගන්න එකනම් මට අමාරු වුනේ නැහැ. ඒත් කනට මිහිරි හිතට අමිහිරි නුඹේ මුසාබස්, නුඹේ කැදරකම වැගිරෙන හැසිරිම්, වදන් වැල් වලට නැවතිමේ තිත තියන්න නම් මට මගේ මොළය වෙහෙසවන්න වුනා ජිවිතයේ මෙතෙක් ඉගෙනගත් හැමදේම අතුරින් නුඹට ගැලපෙන දැනුමත් එහි නියම මාත්‍රාවත් මැන ගන්න...

අවසානයේ වල්මත් වු නුඹ ට නුඹ සොයාදීම උදෙසා කැප වු, නුඹ වෙනුවෙන් මගෙ ආත්මයේ උපන් මහා ගිනිජාලා නිවා දමමින් නුඹේ මුවින් පිටවුනා වදන් වැලක්.  නුඹේ නෙත් තුල මගේ නෙත් සතපා නුඹේ හිත තුල මගේ හිත වෙහෙසකර ගමනක යෙදුනු එම කාලය  පුරාවටම මම වින්දේ දුකක් ද , සතුටක් ද , එහෙමත් නැත්නම් රාගික ආදරයක් ද , විරාගික ආදරයක් ද කියන්න නම් අදටත් මට තෙරෙන්නේ නැහැ.

කොහොම නමුත් නුඹේ ඒ වදන්  පෙලත් එක්කම තවදුරටත් නුඹේ දැවුනු, කැඩුනු වේදනාවෙන් පීඩිත වුනු හිත දිහා බලාගෙන මගේ ජීවිතය ගෙනයාමේ අවැසිකමක් නොමැති බව නම්  හොඳින්ම පසක් වුනු නිසාවෙන් නුඹට අවසන් වදන් පෙල කියලාම නුඹෙන් සමුගන්නම්

ආත්මගත ආදරයක මගේ භුමිකාව රඟපාලා මම සමුගත්තාම , නුඹට කැමති අයුරකින් මාව අර්ථකථනය කරලා කැමති දෙයක් මා වෙනුවෙන් ලියන්න, කියන්න.  වරක් නුඹ කිව්වා මතකයි නුඹ මගේ කතාව ගීයකින් ලෝකෙටම ඇහෙන්න ගයනවා කියලා. නුඹේ කැමැත්තක්. නුඹට අවැසි ඕනම දෙයක් මගෙ සිත් පවුරේ  සිත්තම් කරන්න  නුඹට මං අවසර දුන්නේ නුඹ දුටුදාම , නුඹ සල්ලාලයෙකු  බව දැන දැනම, මගේ ආත්මය නුඹේ කිලිටු වලින් කුනු නොවන බව සක්සුදක් සේ මම දන්නා නිසාවෙනි..

මීට

.....................

 ප.ලි:  "කලකට පෙර ඇද හැලුණ නිකිණි මේඝය..  "නමින් නම් කරන්න තරම් දුරක් මම ඇවිත් නැහැ කියලා හිතුනු නිසා හිස් තැනක් තිබ්බා....