බූමරංගයක් නො(වු)නු Bumrungrad International Hospital

 අපේ තායිලන්ත ජිවිතේ අමතක නොවෙන තැනක් තමයි මේ පින්තුරේ තියෙන්නෙ...අති නවීන පහසුකම් වලින් යුත් ඉතාම සුවපහසු හරිම පිළිවෙලට හදල තිබ්බ භාශා ගැටලුව නිසා පුංචි ලෙඩකටත් යන්න වුනු "සුකුම්විත්" නගරයේ සෝයි 3නේ පිහිටි ( සෝයි කියන්නේ අතුරු පාරට කියන තායි නම, මේ නගරයේ අතුරු පාරවල් එක තැනකින් පටන් අරන් පිළිවෙලට අංක කරල තියනවා මිසක් එක එක අයගේ නම් ගම් ගහල වෙන් කරලා නැහැ)   තරු පහේ අන්තර්ජාතික රෝහල.. මේ රෝහල කරුණු කීපයක් නිසා අමතක කරන්නම බැහැ. ඒ අතරින් මගේ දඟමල්ල දකිද්දි කිසිම දවසක අමතක කරන්න  බැරි සිදුවිමක් තියනවා මේ සුපිරි රෝහල හා බැඳුනු ජීවිතයත් මරණයත් අතර සිදුවුන.

ඈ සුජීවා නම් විය.

නමින් සුජීවා වන ඇය මට හමුවන්නෙ මාස කීපයක් වයසැති මගෙ පුතණුවන් සමඟ ගෙදර අනිකුත් වැඩ වලට පහසුවක් වේ යැයි සිතා මගේ මව විසින් පණිවිඩ කිහිපයක් දන්නා අඳුරන අයට පැවසිමෙන් පසු එක්තරා උදැසනක අපේ ගෙදරදි.  සුජීවා මටත් වඩා වයසින් බාල , ශරීරයෙනුත් කුඩා යාන්තමින් O/L පාස් උන කොලඹට ඈත වියළි කලාපයක හැදි වැඩි ඇති බවත්   මේ වෙන කොට ඇයට දරුවන් දෙදෙනෙක් ද සිටින බවත් ටික වෙලාවක් ඈ එක්ක කතා කරද්දි අපි දැනගත්තා.. පොදුවේ පිළිගැනෙන පරිදි ඈ එතරම් උගත් නුවත් මම දැක්කෙ ඈ  ලබා ඇති ජීවිත දැනුම අසලවටත් මට ඒමට නොහැකි බව ඊළගට ගතවුනු මාස කීපයෙදි. ඈ ඒ තරන්ම  දුක් කම්කොටලු පිරි ජිවිතයක්  ජයගත්  ශක්තිමත් දිරිය කාන්තාවක්.

Come Walk With Me - You Are In My Heart Every Moment.......

හිමි සදුනි නුඹේ මුවින්
එකම එක් වරක් කියන්
නුඹේ සිතේ දැවෙන ගිනි
හැකි උනොත් නිවමි මං පෙමින්

දිවියේ බර මං දරන්
ආපු මඟ අත් බැඳන්
ඇයි අපිට තව දුරක්
යන්න බැරි හිත් බැඳන්

නුඹට හිමි මගෙ සෙනෙහේ
දෙනු එපා ගනු සොරෙන්
බිඳින් බිඳ මගෙ සිතේ
නුඹේ හිස් තැන පිරේ

හෙට දිනක් තියේ නම්
නුඹත් එහි නොමැති නම්
සිත් පුරා පෙම වැඩේ නම්
නිසංසලේ ඉමි කෙසේ මම්....

හිත් පාට කරන පාට පාට මල් කැකුළු

     මේ මගේ දෙවැනි පින්තූර ලිපිය.. අපේ ගෙදර ඉඳලා විනාඩි 5ක් වගේ දුරක පිහිටා ඇති මේ  "Flower Farm" එකට මම මුලින්ම ගියේ අම්මට ඕන වෙලා තිබ්බ පැළ වර්ග හොයන්න...ඒත්  එදා මම කලේ පැළ හොයන එක පැත්තකින් තියලා ලඟ තිබ්බ "Phone" එකින් "Photo" ගත්ත එක..එදා ඉඳලා අවට පරිසරයෙන්  ඇස් වලට කිසිම විදිහක ලස්සනක් හොයාගන්න බැරි වෙනකොට මම මෙතනට යන්න එන්න පුරුදු උනාට පැළ මිලදි ගන්න නම් මගේ වැඩි කැමැත්තක් නැහැ.

බ්ලොග් පොස්ට් , Commnets සහ නිදහස් බ්ලොග් අවකාශය.

 
   කලාන්තරයක් තිස්සෙ බ්ලොග් ඇතුලු විවිධ වෙබ් අඩවි කියවන්න හුරු වි සිටින්නියක් ලෙස ඒවායෙ ඇති "Comments" කියවීමද "Comments" ගැන බ්ලොග් ලියන්නන්  දි ඇති අර්ථකතන  කියවිමද මගේ පුරුද්දක්.  ඒකත් හරියට තුන් රෝද රථවල පිටුපස සහ ඉදිරිපස ඇති වැකි කියවිම හා සමාන වෙනස්ම කලාවක්. මෙහිදි මං දුටුව එක් කාරණයක් තමයි බ්ලොග් හෝ වෙනත් වෙබ් අඩවි ලියන්නන් විවිධ ආකාරයෙන් තම ලිපි කියවන්නට අදහස් ඉදිරිපත් කරයන මෙන් ඉල්ලා ඇති වැකි වලින් ලියන්නන් පිලිබඳ බොහෝ කරුණු අවබෝධ කර ගත හැකියි යන්න සුහදව "Comments" හරහා සංවාදයක් ගොඩ නඟා ගන්න.

ගමු ගැඹුරු හුස්මක් - පිට කරමු සොඳුරු හැඟුමක්...

අපි හැමෝම කරන දෙයක්නෙ "හුස්ම" ගන්න එක ඉපදුනු දා ඉඳලා,නැත්නම් ඉතින් අපේ ජීවිතයත් අනතුරෙනේ.. දන්නවද "හුස්ම" ගැනිමයි අපිට දැනෙන හැඟිමුයි අතරේ තියන්නේ නොබිඳිය හැකි යාලුකමක්. අපි "හුස්ම" ගන්න රිද්මය වෙනස් වෙනවා අපිට දැනෙන හැඟිම් එක්ක... හරියට හිරුත් එක්ක අපේ හෙවනැල්ලේ දිග පළල වෙනස් වෙනව වගේ... මම අද කියන්න යන්නේ මෙන්න මේ වෙනස අනිත් පැත්ත හරව ගන්න විදිහක් ගැන. ඒ කිව්වේ කොහොමද "හුස්ම" ගන්න රිද්මය භාවිතා කරලා අපේ හැඟිම්  වඩා හොඳ අතට හරව ගන්නේ කියලා.  එන්න හුස්මක් දුරින් ඉන්න ඔබත්...

පුංචි කාලේ මං දැක්ක අමතක නොවෙන හීන.....

  මම පහුගිය ලිපියක ලිව්වනේ කොහොමද මම බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගත්තේ කියලා.. ඒ ලිපියේ මම අන්තිමට ලිව්වනේ මගේ අතීතයෙන් ලියන්න හිටිය සටහනක්  ගැන.. අන්න ඒ සටහන තමයි අද මේ විදිහට ලියන්න හිතුවේ.  මුලින්ම  මගේ පුංචි කාලෙ ගැන ටිකක් ලියන්නම්.. ටිකක් කිව්වෙ ඔක්කොම ලියන්න සෑහෙන කාලයක් ඕන වෙන නිසා..අනිත් එක ගොඩක් දිගට ලිව්වාම කියවන අය අයියෝ මේක ඉවර වෙන්නේ නැද්ද හිත හිතානේ කියවන්නේ.. නේද...

නොනවත්වා අහන්න හිතුණු නාද රාටා හඬ හතක්....

"සුණුවිසුනු වුත් ශක්තිමත් වුත් බලවත් වුත්  ඟං ඉවුරේ - ඉන්නෙ අප වැතිරගෙන

සිහියට නැඟෙන විට පැතූ නිදහසේ රාජධානිය - දැසින් කඳුලු කැට කඩා හැලේ...

බිඳ වැටුන විට අප -  රැඟෙන යන්න ඈතට මේ සිරකඳවුරෙන්
අවැසි නම් අප ගයනා ගී - කෙසේ ගයම් ද අප දෙවියන්ගේ ගීතය
මේ අරුමැසි දේශයේ..
ඉඩදෙන්න මුවින් පිටවෙනා වදන් - හදවතේ පිරී උතුරනා ප්‍රාර්ථනා
පිලිගනු මැන අද රාත්‍රියේ මේ දසුන්

සුණුවිසුනු වුත් ශක්තිමත් වුත් බලවත් වුත්  ඟං ඉවුරේ - අඳුරු කඳුලු රැඳි
වැතිර ඉන්නේ අප - ඔබ ඔබගේ ගීය  ගයන්න
අප බිඳ වැටුන විට - ගයන්න ආදරයේ ගීතය
සිහියට නැගෙන විට පැතූ නිදහසේ රාජධානිය 

සුණුවිසුනු වුත් ශක්තිමත් වුත් බලවත් වුත්  ඟං ඉවුරේ - රළු පරළු
වැතිර ඉන්නේ අප  - ඇසෙනවද ඔබට මිනිසුන් හඬනා හඬ
සිහියට නැඟෙන විට පැතූ නිදහසේ රාජධානිය - ශක්තිය ලඟා වෙවී....."

අම්මි අම්මී අර අර දිගම දිග ට්‍රක් එකක්.....අම්මී අර බලන්නකෝ....

 

   එදත් වෙනදා වගේම ඉක්මනින් සතිඅන්තය උදාවෙනකන් බලන් හිටිය වැඩට යන්න කම්මැලි සිකුරාදා දිනයක්.. කිසිම වෙනසක් තිබුනේ නැ එක දෙයක් ඇරෙන්න. මගේ පියාට තිබුනා කලුපාට "Briefcase" එකක් ඔහුගේ ලියකියවිලි , මතක සටහන් තැන්පත් කරල තියෙන අපිට අල්ලනවත් දෙන්නෙ නැති. ( හොරෙන් ඇරල බලලා තියනව පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ ) එකේ තියන දේවල් සාමාන්‍යයෙන් ඔහු අපිත් එක්ක කියන්නේ නැහැ. ඒත් මේ කියන සිකුරාදාට  එළිය වුනු  කලින් දවසේ රැ එතෙක් කල් ගෙනාපු විදිහේ යම් වෙනසක් වුනා. ඔහු ඒ එකිනෙක අපිට පෙන්වා තිබුනා එක විටත්, වෙන  වෙනමත්. අපි පුංචි කාලෙ මුලින්ම ඉරි ඇදපු කොල, ඉපදුනාම විස්තර ලියන්න හම්බුනු පොත්, බැංකු සටහන් වගේ දේවල් තමයි ඒකේ තිබුනේ. 

දික්කසාදය, වත්කම් සහ දරුවන්

         මම දැනට ජිවත් වන රටේ,ජීවත් වන ප්‍රාන්තයේ ඉහත සඳහන් මාතෘකා යටතේ නීතිය පිලිබඳ යම්තාක් දුරට විස්තරාත්මකව සොයා බලන්න පහුගිය කාලයේ බොහොම විරල අවස්ථාවක් මට උදා උනා. එහිදි දැන කියා ගත් කරුණු මේ  විදිහට ලියන්න මට මගේ හිත දහස්වරක් බල කලේ මේ විදිහෙ නීති මාලාවක් එක්ක මේ රට තුල රජය ඇතුලු වගකිවයුත්තන් දැනට සපයා ඇති පහසුකම් වලින් 1% හරි ලංකාවෙත් ඇති කරගන්න (හීනයක් පමණයි ) පුලුවන් උනා නම් කියන සිතුවිල්ල මගෙ හිතෙන් බැහර කරගන්න නොහැකි වු නිසයි. (තවමත් ආපු මුල් කාලේ වගේම ලංකාව එක්ක සසඳාබැලිම නැවතිල නැ)  හැබැයි ඕනම දෙයක කලු , සුදු පැති දෙකක් ,ඒ දෙකම මිශ්‍ර උනු අළු පාටකුත් තියෙන බව හොඳින් හිතේ තියාගෙනයි මම මේ ලිපිය ලියන්නෙ. 

පාළු කුඹුරක පිපුනු දාස් පෙතිමල් - ගැලපේ හැමකල්...ලියූ ලියුම්කරු???

ඔහු බිරිඳගෙන් ඈත්වි ජිවත්වේ.
ඔහුට සිඟිති දියණියක් සිටි
දියණිය සිටින්නී
බිරිඳගේ සෙවණේය.
මසකට වරක් දුව බලන්නට ඔහු
නිවසට යයි.

වරක් ගිය දවසක මිදුලේ වැවී තිබුණු
දාස්පෙති මල් පඳුරෙන්
ඇට මිටක් කඩා
"තාත්ති මේ ටික කොහේ හරි පැළකරන්නැයි"
දියණිය ඔහු අත තැබුවාය.

ඔහු ඒවා කමිස සාක්කුවේ දමාගත්තේය.
ඔහු නතරවී සිටියේ බෝඩිමකය.

ඔහුට එවා හිටවන්නට තැනක් නොතිබුණි.
ඔහු බෝඩිමට විත් ඒවා මේසය මත තැබීය.